Hollandse Nieuwe

Vlaggetjesdag achter de rug. En dan krijg je van die vragen. Of je hem al geproefd heb. Daar heb ik dus vreselijk het land aan. Ik houd niet van haring. Die eerste hap al. Dat walgelijke vet dat zich een weg baant door je hele mond, ook al probeer je snel door te slikken en niet te kauwen. Is die hap eenmaal weg, dan weet je dat je voor de dag getekend bent. Ook na flink tandenpoetsen en gorgelen met chloor blijft de smaak hangen. En je gaat het nog opboeren ook, de hele dag, de hele nacht.
De enige te pruimen Hollandse Nieuwe is van Oude Hollandse meesters.


En voor wie even wil lachen over de culiharing: ga naar het blog van Wim de Bie, geplaatst op 7 juni, over de viswinkel. Daar word ik dan wel weer heel gelukkig van.

http://bieslog.vpro.nl/programma/bieslog/index.jsp