Il faut lire Marx!

In de gesprekken die links en rechts gevoerd worden over hoe ver de mens van de voedselproductie, de bron af is komen te staan duikt het woord vervreemding, zoals bedoeld door Karl Marx, op.

Bij die naam moet ik altijd even denken aan de keer dat vader ons meenam naar Rome, om daar oud en nieuw te vieren 1968-69. We gingen eerst naar Mantua, waar hij nog een zakelijke bespreking moest voeren. Na aankomst waren we voor een avondbezoekje thuis bij de familie F. uitgenodigd. Moeder en zus riepen dat ze daar te moe/ziek voor waren. Dus vader en ik gingen alleen. Gezellig, ze spraken ook Frans.

Na enige tijd duikt een van de zoons op, die in Bologna studeert. Het gesprek kwam op Karl Marx. Mijn aanzien stijgt opmerkelijk wanneer ik vertel dat wij Marx en Engels gewoon op school bij geschiedenisles hadden behandeld. Mijn ego wordt aanzienlijk opgevijzeld door de bewonderende blikken, wanneer ik vertel dat tijdens de werkweek in Trier wij ook het Karl Marx huis bezochten. Een pelgrimage noemt hij het. Mijn Frans wordt aanzienlijk beter dankzij alle glaasjes Amaretto die mama F. inschenkt.
Vader en ik nemen een taxi terug naar het hotel. Student F. buigt zich voorover en fluistert mij toe: Il faut lire Marx!

Nog een keer heb ik hem gezien. Op televisie. In een kooi met een stel andere verdachten. Tijdens het monsterproces tegen de Rode Brigade. Levenslang achter de tralies. Zou hij Das Kapital mogen lezen?