Notarisappel
In de zestien jaar dat we nu in de Bommelerwaard wonen hebben we heel wat hoogstamfruitbomen ten prooi zien vallen aan verwaarlozing. Jammer, want ze horen bij ons culturele landschappelijke erfgoed. Oude rassen verdwijnen zo uit het zicht en de keuken. Maar gelukkig kom je nog mensen tegen die een oude boom vertroetelen. Gisteren was ik ergens waar nog een meer dan honderd jaar oude Eva-appel staat.
Zelf heb ik oude rassen geplant, maar halfstammen, zodat ik ze ook zelf kan plukken. Dit jaar draagt de notarisappel voor het eerst vrucht. Mooie grote appels met een frisgroene kleur en een lief blosje.
gepost door Lizet Kruyff op
08:03
4 reacties:
De Notarisappel heb ik vorig jaar voor het eerst geproefd. Was er erg benieuwd naar maar vond hem niet lekker. Nieuwe rassen zoals Kanzi, Braeburn en Pink Lady zijn dan minder rustiek om te zien maar vind ik wel lekkerder. (Ben opgegroeid in de buurt van de Betuwe en ken het landschap met hoogstamappels nog van vroeger...)
Of misschien had ik toevallig een melige batch Notarisappels...
ha Jurgen, melige appels zijn meestal stoofappels voor bij de piepers of de bruine bonen. dat gerecht moet je uit de betuwe toch kennen? Er werd vroeger veel verschil gemaakt tussen handappels en kookappels (zuur voor de moes, zoet en melig voor de stoofpot). Natuurlijk is de smaak ook veranderd, dat is zeker. We houden nu meer van frisse hapappels. Ik ga proberen hoe hij zich gedraagt bij het drogen. Schillen, partjes, draadje rijgen, in de schouw drogen.
Appels met aardappels ken ik natuurlijk. Hete bliksem met stroop en verse worst! Maakte mijn oma altijd. Gingen altijd kleine zoete melige appeltjes door.
Dat zullen de zoete bloemee wel geweest zijn, heel populair in deze contreien. Ik vind hete bliksem met een friszure appel ook erg lekker. De zoete bloemee moet nog een paar weekjes aan de boom blijven hangen.
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage