Wolken

Het schoonste, wat ik weet in de natuur,
dat zijn de wolken, als zij het licht drage' in
hun flanken en zich in de lichtzee wagen,
onbekommerde zeilers zilverpuur.

Hun edele vormen, die nooit verstarren,
maar altijd weer in andere verglijden,
hun stoeten, die zich warren en ontwarren,
als menselijk gebeure' in bewogen tijden,

zij maken de ziel blij met hun genade.
Hun diepe grotte' en stoute steigeringen,
beelden zuiverder dan alle andre dingen
het rijk der ziel, de moeder van de daden.


Henriette Roland Holst-van der Schalk (1869-1952)

---------------
Iedere dag per e-mail een gedicht? Dat kan via het vrijwilligersproject Laurens J. Coster. http://www.engage.nu/mailman/listinfo/coster-l