Libel

De tuin zit nog steeds vol libellen. Wanneer we in de avondzon op het bordesje zitten krijgen we regelmatig gezelschap. Meestal verkiezen ze het warme hout of de stenen tafel. Maar deze libel wordt verliefd op mijn horlogebandje. En blijft daar gezellig tien minuten zitten. Op een gegeven moment begint hij (of zij, geen idee hoe je het verschil zou kunnen zien) hevig met het achterlijf te trillen. En... poep! minuscuul groenig kloddertje op mijn arm. Even later vertrekt hij. Het poepje heb ik achter hem aan geknikkerd.