<Mededelingen van land en tuinbouw>

maandag, december 31, 2007

Bismarck - 2



Klein als hij is, durf heeft hij voor twee. Hij bedenkt zelf spelletjes: de bal duwt hij met een pootje vooruit, dan neemt hij de jachthouding aan, wiegelt met zijn kontje, en duikt op de bal, waarna het geheel zich herhaalt. Proppen papier, kauwspeeltjes en sleurhanddoek worden naar de reismand gebracht. Even naar buiten, beetje rillerig, maar spannend. Kiezelsteentjes kun je oppakken, maar niet eten. Takken daar kun je op bijten. En over het pad kun je galopperen. Een hele ontdekkingsreis.

Labels:

Bismarck




Zondag gingen we ons puppy ophalen bij de fokker in Soest. Al snel ging Bismarck naast de prachtige reistas die we van Caroline en William kregen zitten. Ja, daar had ik natuurlijk snoepjes in verstopt, dat helpt. Het was wel even wennen voor hem, zo lang in de auto, zo ver van huis, zonder moeder en zusjes en broer. Maar al gauw troostte hij zich met het knagen op de vingers van het vrouwtje.
Zijn bench vind hij helemaal geweldig, er staat een mandje in en er ligt een lekker stinkende trui van C. in. Een drinkbak en een etensbak. En speeltjes waarop hij kan knagen. Het is een heel zelfstandig hondje, nu al, dat zelf bepaalt wanneer hij lekker gaat slapen, moegespeeld, buikje vol.
Geweldig om met hem het nieuwe jaar in te gaan!

Labels:

zaterdag, december 22, 2007

Dreaming of a white.....




Wij ontwaakten vanmorgen in een zonnig wit Winterwonderland.
Vrolijk Kerstfeest allemaal en tot Oud en Nieuw.

Labels:

donderdag, december 20, 2007

Rijp



Even naar buiten gebibberd. Het dorp ligt er zo mooi bij, met witte contouren en vage mistslierten. Aan de kant van de sloot deze berijpte berenklauwen.
Wintergevoel. We besluiten rolpens met gebakken goudreinet en rode kool te eten met de Kerst.

Labels:

woensdag, december 19, 2007

Snip



Verkouden dus, toch kou gevat tijdens de 50 uur stroomstoring vermoed ik. Ik nies het behang van de muren en voel me meer als het dode vogeltje op deze Greuze dan als de treurende eigenaresse.
Mevrouw Marselis geeft in haar kookschrift van 1791 een recept voor of liever gezegd tegen Hoest en Teering wat mij ontbreekt is het personeel om dit even te bereiden. Het ontbreekt mij overigens ook aan lust om dit gerecht te nuttigen:

Een kalfsstong warm uyt het beest genome en soo swaar het selve weegt, zoo veel poeiersuyker. Dat door malkander gehakt en in een erwt pot gedaan, heel digt toe en dan in een ketel water en 24 uuren gekookt, maar het moet geduurig als het verkookt, met water opgevult werden en dan door een doek gevrongen. 3 maal daags een half teekopje gebruykt.

Toch maar liever dropjes en Mama Bears Cold Care tea van Celestial Seasonings:http://www.celestialseasonings.com/

Labels:

dinsdag, december 18, 2007

Debat


Dit blog is voornamelijk een soort uithangbord: hier ben ik, dit doe ik, en soms: dat vind ik er van, of: weet je wat ook lekker is. Met af en toe een vraag of wat commentaar, waarop ik dan reageer. Voor meer heb ik geen tijd. Lees verder wat Doris Lessing zei over bloggen en bluggen, bijvoorbeeld hier: http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/2007/lessing-lecture_en.html
Dit blog is geen forum, daarvoor hebben we www.foodlog.nl.
Daar is de discussie inmiddels beland bij trends voor 2008, om maar wat te noemen. Wel vet, wel vlees, of juist meer groenten, meer fruit en meer gezond en bewegen? Wie zal het zeggen?

Labels:

maandag, december 17, 2007

Bouillon!


Zaterdag viel de nieuwe Bouillon! in de bus. Wat een mooi tijdschrift is dat toch geworden in de korte bestaansgeschiedenis. En dit keer is het natuurlijk een extra interessant nummer, want mijn eerste verhaal staat erin. (Even pochen).
Over hoe de kruidnagel in de West-Europese keuken terecht kwam. VOC roepen dan de meeste mensen, maar in feite eindigt mijn verhaal daar. Ik begin bij de Romeinen, maar echt spannend wordt het aan het Frankische hof in de 6e eeuw. Meer zeg ik hier niet, koop het magazine maar : www.bouillonmagazine.nl
Er staat een verhaal in met de intrigerende titel: de oesterfluisteraar. En ook heel lezenswaardig: Eten in Antwerpse smeltkroes, over multiculti in Antwerpen Noord. En nog veel meer.

Labels:

zondag, december 16, 2007

Elektrische tijd - 2



Van onze verslaggever ter plaatse eergisteren..... commentaar overbodig bij deze vleugellamme hoogspanningsmast, die in de NRC als zendmast door het leven ging.

zaterdag, december 15, 2007

Elektrische tijd




We hebben weer stroom, na 50 uur. Dat ging dus nog vrij snel, want de ravage was groot, C. is even gaan kijken gisteren, terwijl ik als uitwijkeling in Brabant bij vrienden vertoefde en van hun kantoorfaciliteiten gebruik kon maken. Toch maar weer naar huis eind van de middag met een fantastisch leen-petroleumkacheltje en twee extra kruiken. Die hadden we eigenlijk niet meer nodig. Toen we tegen vijven het dorp inreden had de helft al weer licht. Wij nog niet. Dus toch maar weer bij kaarslicht koken. Tegen achten hadden ook wij weer elektriciteit. Eerst was er tegen zessen nog een sukkel van de gemeente langs geweest met de mededeling dat er bij het dorpshuis een noodaggregaat was geplaatst en dat we daar konden opwarmen. Lachen wel. Dat was na 48 uur het eerste wat we merkten van gemeentelijke zorg voor de inwoners. En wanneer je niet in staat bent binnen 48 uur je eigen boontjes te doppen.... So much voor het gemeentelijke rampenplan.
Overigens: wat zijn wij toch gewoontedieren, hoe vaak we wel niet met een zaklantaarn of kaars in de hand op weg naar kelder, of wc toch even op het lichtknopje drukten...
De kop boven dit stukje verwijst naar een briefje dat naast het lichtknopje in de rommelkast hing in mijn laatste Leidse huis: Of we het licht wilden uitdoen vanwege de elektrische tijd.

vrijdag, december 14, 2007

Zwart

Helaas, woensdagavond vloog een Apache tegen een elektriciteitsmast en toen zaten we in het donker. En dat zitten we nu - vrijdagmiddag - nog steeds en dat zal nog wel even zo blijven ook.
Drie dingen kun je constateren
1. als dit het niveau laagvliegers is dat we naar Uruzgan sturen begrijp je dat de bevolking daar heel blij met ons zijn.
2. ons land is te dicht bevolkt om oefeningen met laagvliegen te doen, daarvoor kun je beter uitwijken naar de voormalige sovjetunitarische militaire terreinen in Polen en andere verlaten gebieden.
3. wat is het eenvoudig om een land vleugellam te maken. Daar hoef je geen hogeschool terrorisme voor te volgen.
Voorlopig is dit blog dus zwart.

woensdag, december 12, 2007

Kasteel Hoekelum



Gisteren was ik te gast op kasteel Hoekelum, alwaar een bijeenkomst van foodies. Lunch, diner, voor een gluten- en koemelkvrije eter altijd weer lastig. Keurig van te voren gemeld, dus het zou geen probleem moeten zijn. En dat was het ook niet, het was een feest! Bij aankomst wordt mij gevraagd wat ik op mijn boterhammetjes wil. Nou, ik heb wel trek in iets vissigs en even later zit ik achter twee rijkelijk belegde boterhammen met paling en zalm en wat komkommer. Smullen, terwijl overigens de andere broodjes er niet slecht uitzien: er wordt toch ietwat jaloer naar mijn bord gekeken. Dat belooft wat voor het diner...
En inderdaad, ook dat is keurig geregeld. Een heerlijk bord salade met olijven, halfgedroogde tomaatjes, verse tomaten die smaak hebben, komkommer en rucola en weer wat van die heerlijke gerookte wilde zalm. Met een prachtig koemelkvrij doch toch romigsmakend kruidensausje. Eigenlijk is dat bord al meer dan voldoende. De disgenoten die van het rijke buffet hebben mogen uitzoeken kijken toch weer met afgunst naar mijn zontomaatjes. Prik, daar verdwijnen ze alweer.
Dan volgt een bord met tongrolletjes gevuld met zalm en heerlijk knapperige worteltjes, broccoli en sugarsnaps. Die laatste vind ik niet lekker want te zoet, maar dat kunnen zij niet weten. Een kleurrijk en smakelijk geheel.
En als je dan weet hoe fout het kan gaan, wat heerlijk is het dan als je zo verwend wordt, de medewerkers van het kasteel zo goed voor je zorgen en met een brede, gastvrije glimlach op hun gezicht.
In de hal van het kasteel staat overigens een kast met een prachtig oud Frans servies met rode rozen en bladgoud. Vroeger werd daar nog jaarlijks van gegeten als de dochter van de baron er haar verjaardag kwam eten. Nu hoeft het alleen nog maar mooi te staan wezen in de kast voor de bewonderende blikken van de bezoekers.

Kasteel Hoekelum, zonder mankeren een aanrader voor bijeenkomsten, feesten, partijen. Je schijnt er ook prachtig te kunnen wandelen en naar herten en zwijnen kijken, maar ja - ondanks het fraaie weer - gingen wij braaf aan de slag.

Labels:

maandag, december 10, 2007

Kerrie


Bij het opruimen kom ik een knipseltje tegen van een kookrubriek uit de NRC, over de maaltijden van Charles Dickens. Het bijebhorende recept is van zalmfilet met kerriepoeder en kerriepaste. Gunst, hadden ze dat al in die tijd? Dickens leefde van 1812 tot 1870. Het eerste Britse bedrijf dat onder meer kerriepoeder ging produceren was Sharwood in 1889. Ik sla er de facsimile van mrs. Beeton uit 1865 maar eens op na. Qua datering komt die meer in de richting. Isabelle Beeton geeft een heus recept om zelf kerriepoeder te maken. Ik geef de vertaling.

Curry-Powder (Capt. Whites Recipe; most excellent).


Benodigdheden: 1 pond kurkumazaad, 4 ons komijn zaad, 8 ons koriander zaad, 4 ons zwarte peper, 4 ons gember, 10 ons karwijzaad, een kwart ons cardemoms.
Bereiding: meng al deze specerijen - wanneer ze goed fijngestampt zijn - dooreen en zet het mengsel dan in de zon of voor het vuur, terwijl je het regelmatig omroert.
Gemiddelde kosten: 5 shilling 2 dimes.
Ook leuk is de uitsmijter: This will be found a most excellent curry-powder, if care be taken to purchast the ingredients at a good druggists.

Meer mrs Beeton:
http://www.mrsbeeton.com/
http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/beeton_isabella.shtml

Labels:

Gaillarde



Vorig jaar zocht ik voor iemand uit wat voor gerechten naar dansen waren genoemd om een dansend buffet te kunnen samenstellen. De gaillarde bleek toegevoegd aan een Franse wortelsoep.
Van oorsprong is de gaillarde een snelle dans uit Lombardije in driekwartsmaat in vijf afwisselende figuren. In de 16e eeuw werd deze dans populair in heel Europa en op bals volgde de Pavane erop. In zijn Orchesographie (1589) beschreef Thoinot Arbeau verschillende populaire gaillardes: La traditore mi fa morire, Anthoinette, Baisons-nous belle, Si je aime ou non, La fatigue, La Milanaise, Je aimerais mieux dormir seulette, Le ennui qui me tourmente. Meer hierover is te vinden op http://www.graner.net/nicolas/arbeau/orcheso11.php

En hier het gaillardesoepje:

Soupe de carotte parfumee gaillarde

Nodig voor 4 personen:
2 grote aardappelen, 700 gram wortel, 1 courgette, 1 sinaasappel, 1 ui, tijm, laurier, komijn, peper en zout, olijfolie.
Bereiding: maak de groenten schoon en snijdt ze de wortel, ui en aardappel in blokjes, de courgette in rondjes.
Laat de ui even kleuren in wat olijfolie. Doe er de stukjes wortel en aardappel bij en laat ze drie minuten meekleuren. Voeg 1 liter water toe en de tijm, laurier, het sap van de sinaasappel, wat komijn, zout en peper naar smaak. Roer goed door en doe de deksel op de pan. Voeg na een half uur de courgette toe en laat het geheel nog een kwartier tot twintig minuten pruttelen op een zacht vuur.
Pureer de soep en serveer deze met wat room voor wie dat wil.

Labels:

zondag, december 09, 2007

Hi ha hunebed



Kon niet uitblijven, de vragen hoe het nu verder ging met de hunebedbewoner uit Groningen. Dat blijft natuurlijk - net als de apocriefen van ons cabaretje - een geheim, al kan ik wel even een stukje woninginrichting verklappen:
Hij koos D53 te Havelte
en zette dat in stilte
vol met gestoel- en getafelte
en een kacheltje tegen de kilte.
Prachtig dichtwerk van M. de foto heb ik gejat van www.hunebedden.nl speciaal
voor de mensen die meer willen weten van D53.

Labels:

Kerstsnoep


Ha, de eerste buitenkerstverlichting in ons dorp is gisteren aangestoken. De wedstrijd kan beginnen: wie heeft het meeste lampjes buiten. Wij deden vroeger ook wel mee, met blauwe en witte lampjes aan voor en zijgevel en bij de garage. En laatstelijk met de multirelilampjes uit Damascus met sterren en halve maantjes in bonte kleuren en met een geheel zelfregulerend aan uitfloepsysteem. Maar die zijn nu een beetje opgebrand. Dit jaar houden we het maar bij de Tsjechische kunstenkitscherige houten ster-met-lampje in het raam boven de voordeur.

In mijn eindejaarsopruimwoede besluit ik een hele stapel tijdschriften met een pre-2000datering op te doeken. Als ik tot dan toe me niet geroepen heb gevoeld om de Kerstknutseltips van de Brigitte uit te voeren, dan zal dat nu ook wel niet meer gebeuren. Paar recepten leuk om te bewaren, want glutenvrij, die heb ik vroeger ook wel gemaakt, zoals dat voor Orangen-mandel-krokant:

Nodig: 2 onbespoten sinaasappelen, 125 gram amandelstiftjes, 100 gram suiker, 75 gram honing, 100 gram sinsasappelpers, ca 35 ouweltjes met een doorsnede van vier centimeter.
Bereiding: Was de sinsasappels heet af en wrijf ze droog. snijd de schil (zonder het wit) in smalle streepjes. Rooster de amandelen in een pan zonder vet goudbruin. Doe ze in een bakje. Doe dan de suiker en honing in de pan en laat het vif minuten verwarmen tot de suiker gesmolten is. Roeren!. Doe er de sinaasappelschil, amandelen en sinsaasappelpers bij en roer goed dooreen. Weer een minuutje laten koken. Schep dan met een theelepel hoopjes van dit mengsel op de ouweltjes en laat het afkoelen. Overtollige randjes van de oblaten kun je desgewenst afbreken. Bewaar ze in een blik, maar niet langer dan een week, want dan worden ze klef.

Labels:

zaterdag, december 08, 2007

Uien



Oma Van Haeften geeft als tip aan kleindochter Fabricius ook mee: koop geen grote gele uien aan ritsen, die zijn zoet. De groentevrouwtjes hebben ook kleine smaakvolle uien.
Die smakelijke kleine uien hebben ze ongetwijfeld gebruikt voor de dan al eeuwenlang populaire Sauce Robert oftewel Robbert-Saus:

Neem fyn gesnipperde uijen en fruit ze in boter of smout; doe er wat verjuis of wytnazyn, een lepeltje vleessop, wat gereve nootemuskaat, gestooten kruidnagelen en wat witte peper, zout en mostert by, laat het kooken, tot dat het redelyk dik wordt, en gebruik ze by allerhande vleesch of visch, is zeer goed.

Versie uit de Nieuwe, Welervarene Utrechtse Keuken Meid van 1771.

vrijdag, december 07, 2007

Nostalgie


Op jacht naar een veiligheidspeld in een bureaula met rommel - waar ik een dergelijk incourant artikel verwacht - stuit ik op een stapeltje afdrukken. In deze nostalgische maand met jaarclubsinterklaas - helaas moeten missen dit jaar - en de verhuizing van vriendin M. naar Duitsland (ga je toch iets minder gemakkelijk even langs) en van het opzoeken van kerstversiering die we overal vandaan meenamen, Wenen, Damascus, Duitsland, Frankrijk... ik vergeet de veiligheidsspeld en neem het stapeltje fotootjes mee naar beneden. Deze zit er ook bij. Het tienjarig bestaan van het Instituut voor Prehistorie in Leiden. M, J en ik hebben een cabaret in elkaar getimmerd. Ik doe net of ik gitaar kan spelen, maar verder dan een paar accoorden kom ik niet, net genoeg om onze gezongen teksten te onderstrepen. Nog als ik een hunebed zie schalt het in mijn achterhoofd: een archeoloog uit Groningen die had het is niet te geloven gedonder met zijn woning en was vakidioot daarenboven. Na vele uren gevloek en verdriet sprak hij: ik heb het gevonden, ik kraak een hunebed als niemand het ziet die staan toch maar leeg en dat is zonde.
Het loopt natuurlijk niet goed af, dat valt te begrijpen.
Later, toen M. net afgestudeerd was en een baantje op het Instituut had en ik studentassistent was voor twintig uur in de week, hebben we nog veel archeologenlief en leed gedeeld. Opgravingen in Duitsland, excursies naar Schotland en de Orkneys (ook wel bekend onder de naam the monument and malttrip), de tien uur koffie op het Instituut en de halfvier thee, schervenprakticum (heb ik ook nog fotos van), werkcollege, en de reis naar Munchen om dozen met vondstenmateriaal te retourneren naar de Bodendenkmalpflege.
Veel gelachen.
Het Instituut en ik woonden aan dezelfde straat in hartje Leiden, dus veel aanloop van vrienden, vriendinnen en medestudenten voor lunch, borrel, kookpartijen . Het was een mooie tijd. Het eerste jaarclubkind werd geboren en ik mocht het ten doop dragen en later speelde ik babysit. Er werd gemusiceerd en M. en ik zongen bij het koor van de oudleerlingen en aangewaaiden van de Vrije School in Den Haag de Messiah en het Requiem van Verdi. Je kunt tenslotte niet de hele dag tussen het vuursteen en de scherven zitten.
Dankzij het assistentschap bezat ik voor het eerst echt inkomsten, ik was RIJK en kon dus naar het Holland Festival, en naar het Mime Festival in Den Haag, en naar het BEWTH in de Pieterskerk en veel meer van dat soort dingen die ik daarvoor voorbij had moeten laten gaan als arm studentje.
Na het assistentschap ging ik stage lopen op het Rijksmuseum van Oudheden. Half jaartje dolle pret. Ik nam een kaartje mee uit een van de vitrines dat ik op de voordeur plakte bij mijn bel: tijdelijk voor studie verwijderd. Mijn afstudeerscriptie vroeg aandacht. Ach, nostalgie, goede oude studententijd.

Labels:

Tydige soep



Het is december en dus kijk ik maar weer eens in de Nieuwe Welervarene Utrechtse Keuken-meid. Wat een prachtig boekje is dat toch. Net in facsimile verschenen bij uitgeverij BK 18. Leuk kadootje voor de Kerst voor kookliefhebbers, zo tegen de twintig euro.
Tydig in december zijn ganzen, eenden, snippen, lijsters, taligen, kabeljauw, schelvis, bot, spiering, brasem, ossen, varkens, Y-bokking, scharren, kaviaar, trapganzen, rotganzen en putooren (roerdompen). De lijsters en de roerdompen laten we maar even met rust en ook de kabeljauw staat op de rode lijst. Voor de feestdagen een Princesse Pottagie:
Moderne versie: Neem gevogeltefond en breng het aan de kook, neem per persoon 1 geroosterde boterham in, maak gehakt van restjes gevogelte (gans, kalkoen, kip, fazant) en strijk dat dun op het brood en laat de boterhammen in een deel van de warme fond weken, ieder in een eigen bord. Kook in de resterende fond aangelengd met water champignons, cantharellen, morieljes en pistaches en wat citroenschijfjes even op tot ze beetgaar zijn. Maak af op smaak met wat zout en peper als dat nodig is. Doe een ruime lepel van de paddenstoelensoep over de boterhammen.

Labels:

donderdag, december 06, 2007

Basterdsuiker voor de slemp



Gisteren zat ik weer te neuzen in de oude kookschriften op kasteel Heukelum. Oma Van Haeften heeft voor haar kleindochter Fabricius een boekwerk geschreven met recepten, maar het begint met allerlei wijze raadgevingen over voorraadbeheer en voedseluitgifte, vooral voor de domestiquen. Zo moet je bijvoorbeeld niet beknibbelen op basterdsuiker voor de slemp en chocolaat.
Slemp, wat was dat ook weer? O ja, thee met veel melk en specerijen.

Slemp

Nodig: Halve liter thee, saffraan, kaneelstokje, 3 kruidnagleen, 6 geklopte eidooiers, halve liter melk, basterdsuiker.

Breng de thee aan de kook met de saffraan, kaneel en kruidnagelen. Laat dit even opkoken en dan op klein vuur trekken. Vervolgens moet het afkoelen. Zeef het vocht dan en klop er de melk, suiker en eidooiers door. Kook het dan even goed door.

Op het plaatje de Suikerjoffer, titelprent van een 18e eeuws boekwerkje.

Labels:

woensdag, december 05, 2007

Knolselderij



Volgens Amanda Ursell - een Britse Sonja Bakker maar dan leuk - is de knolselderij de groente van de maand. Ze geeft op haar nieuwsbrief AmandaUrsell.com E-Newsletter een recept voor een soep met paddestoelen en knolselderij. Wij kennen hem vooral als onderdeel van de erwtensoep. Maar je kunt er ook puree van maken en die vermengen met aardappelpuree. Of rauwe miniblokjes met appel door de sla doen.Alma Huiskens geeft in haar boek Groente een recept voor een
Remoulade van Knolselderij

Nodig: 1 selderijknol, sap van 1 citroen, 3-4 eetlepeles mayonaise, 2-3 eetlepels yoghurt,1 eetlepel appelsap, 2-3 eetlepels pittige Franse fijne mosterd, snufje zout.

Bereiding: Zet een ruime pan met lichtgezouetn water op met het citroensap. Schil de knol, snijd hem in schijven en hak deze in de keukenmachine in juliennereepjes. Werp de selder in de pan, brengt de sliertjes snel aan de kook, tel tot dertig en schep ze in een vergiet. Spoel ze onmiddellijk kort maar krachtig af met koud water en laat ze goed uitlekken. Klop intussen de mayo met de yoghurt, appelsap en mosterd met een garde tot een luchtige saus. Roer deze door de selder en garneer de salade eventueel met een eetlepel zeer fijng gensipperd selderblad. Lekker bij een slectie koud vlees of gepofte aardappels. Je kunt ook een paar zure appels door de salade snipperen.

Labels:

dinsdag, december 04, 2007

Mosselbestekje



Het is weer iemand gelukt een totaal onzinnig product op de markt te brengen. Vast als Sintsurprise voor mijn collectie ondingen. Bij de zakken mosselen die je nu bij AH koopt krijg je een mosselbestekje. In de vorm van... juist: een mossel.
Let wel: je koopt een zak met bestekdragende schelpdieren. En dan doe je daar een plastic mosselschelp bij als bestekje. Welke gedachte zit daar in hemelsnaam achter?
Denk ook even aan de rommel die dat veroorzaakt: spuitgietmachine, mallen, kunststof, verf. En allemaal voor niets, want de mosselen zelf leveren immers hun gratis natuurlijk afbreekbaar bestekje.
Zucht, diepe zucht.

Labels:

maandag, december 03, 2007

Koocboec uit 1612



Onlangs verscheen een bewerking en becommentariering van het Koockboec oft Familieren Keukenboec van Antonius Magirus uit 1612. Bewerkt door historici Jozef Schildermans en Hilde Sels, en neerlandica Marleen Willebrands.
Het oorspronkelijke werk verscheen eerst in Leuven en begint met een lange inleiding over de geneugten van het tafelen. De schrijver richt zich tot de jouffrouwen die van de keucken-handel oft backen van toertkens ende tartckens willen verstaen.
Ruim tien jaar geleden bij de voorbereiding van Twintig Eeuwen Koken en Eten bezochten Judith en ik de oude stadsbibliotheek van Antwerpen om een exemplaar te kunnen bekijken van dit werk. Een aanstekelijk boek. Met adviezen om een taart voor de echtgenoot te bakken als die wat korzel is.
Veel recepten blijken ontleend aan de Italiaanse kok Bartolomeo Scappi die in 1570 een boek (Opera dell arte del cucinare)publiceerde. Scappi was de hofkok van Paus Pius V.

De auteurs hebben de recepten hertaald en deels bewerkt voor de moderne keuken. Er staat nu nog snijbiet in de tuin, dus kies ik voor het recept voor Snijbiet met Rozijnen. Al heb ik het uiterst complex beschreven recept een beetje toegankelijker gemaakt.

Snijbiet met Rozijnen

Nodig voor 5 tot 6 personen:
500-700 gram snijbiet, 100 gram kervel, harde kaas om te raspen naar smaak, 1 theelepel marjolein, dito munt, 10 cl room 4 grote of 5 kleinere eieren, handje rozijne, boter of olijfolie, zout en zwarte peper uit de molen naar smaak, nootmuskaat.

Bereiding: kuis de snijbiet en snijdt deze in repen, de stelen los van de bladeren. Was deze en laat ze goed uitlekken. Klop in een grote kom de eieren los met de room, marjolein, gesnipperde munt en de rozijnen, zout, peper en nootmuskaat tot ene luchtig mengsel. Kuis de kervel en snijd deze fijn, zet even apart in een vergiet om uit te lekken. Rasp de kaas.
Doe de olie in de pan en wok eerst de stelen, voeg later het blad toe. Wok tot beetgaar. Roer de kervel door het eiermengsel en giet het geheel over de snijbiet. Schep het mengsel om en roer tot de eieren droog maar niet taai zijn. Schep de snijbiet op een mooie voorverwarmde schotel, strooi er de kaas over en dien direct op.

Labels:

zondag, december 02, 2007

Villa Augustus



Vrijdagmiddag, we gaan voor een late lunch naar Dordrecht, afspraak met onze goede vrienden Caroline en William. Altijd gezellig om weer bij te praten, ze maken zulke leuke dingen mee. Net terug uit Rome of Hongarije, of op weg naar Brussel of Londen.
We spreken af bij Villa Augustus, een omgetoverd industrieel complex aan het water in Dordrecht. Het miezert dus we zijn niet zo blij dat de parkeerplaats ver weg is, en dat we niet via een dichtbijzijnde poort naar binnen kunnen, maar dat we helemaal naar de snelweg moeten omlopen. Op de deur hangt met de handgeschreven: Deur dicht doen aub!. Voor ons een reden om direct om te keren, maar we hebben nu eenmaal afgesproken.
De entree komt uit op een soort marktplein met winkelhoekjes, kratten met verse groente en fruit, een bakkerijhoek, en wat stoeltjes en tafeltjes voor een snelle hap.
We kijken rustig rond, want niemand toont interesse, behalve twee bijna bekende Nederlanders die alle mensen bestuderen om gezien te worden.
We lopen het restaurantgedeelte in - groot - om te kijken of C en W er al zitten en ook daar lopen we ongestoord de hele ruimte door, kijken uit het raam naar de moestuin en de kassen, bestuderen het meubilair, zien onze vrienden niet en als we weer weg lopen komt er een jonge dame vragend op ons af, maar ze zegt niets. We gaan weer naar het marktplein en daar stappen ze net binnen.
Reserveren was op deze vrijdagmiddag beslist niet nodig, in de wijde hoeken van het restaurant zijn een paar tafeltjes bezet. We schuiven bij een kapstok tegen een verwarming aan bij het raam.
Laten we vooropstellen: het is heel gezellig, maar dat ligt aan het goede gezelschap en de vrolijke en vriendelijke ober. Villa Augustus dankt de naam aan de vruchtbare maand Augustus, leren we van hem. Ze werken met veel verse producten en maken alles zelf, heet het. Er komt een mandje voortreffelijk brood op tafel en de ober maalt peper en zout door een bakje goede olijfolie. De pret kan beginnen.
Overleg met de kok levert mij dit heerlijke bord - ongebonden saus - met vongole op. Er zijn mij groentetjes uit de tuin in beloofd, maar dat blijkt een mager handje gesnipperde rucola. Het is lekker, maar ontzettend zout. William heeft hetzelfde genomen, maar dan de gebonden versie, ook lekker, minder zout dus. Aan de overkant van de tafel staan twee borden pasta met mosselen, radicchio (ook goed verstopt) en ansjovissaus. Lekker glaasje verdicchio erbij en veel Sourcy water.
De vongole is een voorgerecht, de pasta een hoofdgerecht. Veel is het allemaal niet. Dus gaan we voor een nagerecht, lekker ijs, een miezerig laagje creme brulee, een oud kaasplankje uit de koeling. En dan de koffie. Vooropgesteld: ik ben niet dol op koffie, het moet echt heel goede koffie zijn wil ik er meer dan twee slokken van nemen. En dit is houterig, waterig, bitter en er zit weliswaar een grappig suikerzakje bij, maar.... waar is het chocolaatje? Dat mag toch wel voor 1,90 euro per kopje? Met zijn vieren zijn we klaar voor een dikke 120 euro. We rijden wat teleurgesteld naar huis. Halverwege de rit krijgen we ontzettende trek in lekker eten. Nog voor ik mijn jas uitgetrokken heb staat er al een pan water op het vuur. Een stevige pasta met groente en kruiden uit de tuin en Sardijnse pecorino. Daar hebben we behoefte aan.

Eigenlijk is het uitzicht op de palmkool in de moestuin van Augustus nog het smakelijkste. In de nacht word ik wakker met een bittere foute smaak in mijn mond. MSG-smaak. De zoute vongole zijn in een sapje met MSG gegaard, kan niet anders. Dat verklaart het lekkere door-eetzoutige ervan. En ik ben twee dagen ziek.

Labels: ,

zaterdag, december 01, 2007

Ontbijtje


Vandaag moet dit plaatje volstaan. Verder dan een kopje thee en een geroosterd boterhammetje kom ik niet. Gisteren uit eten geweest in Dordt bij Villa Augusta. De hele nacht liggen draaien. Een volledige bespreking volgt nog. Maar vandaag vast de waarschuwing: sla dit restaurant over.
Het plaatje is een ontbijtje van Coba Ritsema (1878-1961), zij behoorde tot de Amsterdamse Joffers, een Amsterdamse kunstenaarsvereniging.

Labels: