Bergamot 1

En toen had ik opeens een bergamotsinaasappel in huis. De smaakmaker van de Earl Grey-thee. Maar wat doe je ermee? Het schijnt erg populair te zijn om er marmelade van te maken. Alleen, ik zit dus al met een pot marmelade van de bittere sinaasappelen en zoveel en zovaak eten we het ook weer niet. Hm. Wat is een bergamot eigenlijk?

Een citrusvrucht dus, en wel een Italiaanse, want Bergamot is afgeleid van de stad Bergamo. Zeggen sommigen. Anderen beweren dat het woord is terug te voeren op het Turks voor parel van de heer: Beg-armade. Of misschien ook wel: peer van de heer: Bey armudu.
Maar wat doe je er nu mee? Gewoon gebruiken als citroen, dat is een beetje saai. Je kunt er ook ijslimonade van maken, maar daar is het weer niet helemaal geschikt voor.
Een vinaigrette voor sperziebonen, dat is wat spannender. Je neemt een pond boontjes, het sap van de bergamot, je raspt wat van de schil, twee teentjes knoflook, peterselie, peper en zout naar smaak en wat vlokken chilipeper en een scheutje olijfolie.
Je maakt de boontjes schoon en kookt ze beetgaar. In de tussentijd maak je een vinaigrette van de overige spullen. Giet de boontjes af en spoel ze even koud na. Roer er dan de vinaigrette door en laat het geheel een half uurtje marineren. Het is de bedoeling dat je dit gerecht lauwwarm opdist, maar koud mag ook.

Pet Fashion

mmmmmm....... toch maar niet.....

Bismarck buiten

Bijna vijf maanden is hij nu en puppy is volop aan het wisselen. Wij hebben zijn babyriem dus vervangen door een echt-lederen stoere hondenhalsband, waar hij heel trots op is. Was buiten wandelen eerst iets voor zonnige dagen - een vlaag wind en twee druppels water en hij maakte rechtsomkeert - nu wil hij lekker wandelen, in de tuin spelen en graven. Hij helpt ook bij het snoeien door de takken te versjouwen en te versnipperen. Als we hem nu ook nog konden leren onkruid wieden.....

Marmelade

Via Rungis in Barenrecht (www.rungis.nl)was ik in het bezit gekomen van bittere sinaasappelen. Die heb je nodig voor een stevige marmelade. Drie stuks bitter gebruikte ik en een zoete. Ja, natuurlijk biologisch.
Wanneer je zelf marmelade maakt kun je de reepjes schil net zo dik maken als je wilt. Combineert prima met eend, of ander gevogelte, maar ook lekker op toast of amandelcake.
Zo ging ik te werk: ik borstelde de sinaasappelen goed af, sneed ze in schijven en halveerde die. De pitten verwijderde ik. In de bittere sinaasappelen zaten ontzettend veel pitten. Die zijn er bij de consumentensinaasappelen geheel uitgeMendeld. Eigenlijk wel jammer, want je kunt er zo leuk mee knikkeren.
Ik deed een halve liter water in een pan met dikke bodem en kieperde de stukjes sinaasappel daarin. Ik bracht het geheel al roerend aan de kook en liet het een uurje zacht pruttelen tot de schillen zacht waren. Daarna goot ik de prut door een zeef en ving het vocht op in een kom. Ik woog de hoeveelheid vocht, in dit geval 255 gram en nam evenveel suiker. Die loste ik op in het kookvocht, waarna ik de sinaasappelmassa er weer bijdeed en door het zoete vocht roerde. Ik bracht de boel weer aan de kook, en vervolgens bleef ik roeren tot de massa dik genoeg was. Even proberen op een koud schoteltje: ja, het vocht stolde. Gauw in schone potjes gedaan en laten afkoelen. Resultaat: bitterzoete marmelade. Simpel en snel te bereiden.
Het basisrecept ontleende ik aan Wat de Tong Streelt, de Encyclopaedie voor de Keuken uit 1931.

Paasreces

Hoogste tijd om een paar dagen te luieren.
Vrolijk Pasen allemaal en tot ergens volgende week.

Goethe en de Groene Saus

Gisteren was het de donderdag voor de Goede Vrijdag, in Duitsland Gruene Donnerstag,van oudsher een dag voor overpeinzing en vasten. In de omgeving van Keulen eet je dan spinazie, eieren en aardappelen, lees ik bij collegablogger Schnuppschnuess, die ook een link naar een krantenverhaal geeft waar het over de fameuze Groene Saus gaat, die in Hessen op deze donderdag gegeten wordt.
http://feeds.feedburner.com/typepad/schnuppschnuess/manzfred/
De saus heeft een literaire connotatie, Goethe noemt hem. Maar de geschiedenis van het recept gaat waarschijnlijk terug op de Romeinse kookkunst. De Romeinen brachten de kruiden naar deze streken. De saus als zodanig komt rond 1700 naar Frankfurt, wanneer de Italiaanse handelshuizen Bolongaro und Crevenna zich in de stad vestigen. De families behouden hun nationale eetpatroon, al moeten ze hun salsa verde met lokale ingredienten bereiden. Zo ontstond de Grie soss van de Frankfurters.
Goethe vond zijn moeders versie zo lekker dat hij ook in zijn functie van minister nog de saus per postkoets door zijn moeder liet nasturen naar Weimar.

In het boekje dat ik over de keuken van Goethe heb staat ook een recept. Hoe kwam ik ook weer aan dat boekje? Wenen, Kerst 95 staat er in, dat is al weer lang geleden. Ik vertaal het recept hier, maar vanwege de kou leent het zich meer voor Witte dan Groene Donderdag. Saus past niet alleen prima bij eieren en aardappelen, maar ook bij asperges, vis en koud vlees.

Groene Saus van Goethe

Dit heb je nodig: 2 handenvol groene kruiden: kervel, pimpernel, dragon, komkommerkruid, peterselie, zuring, bieslook, tuinkers, waterkers.
1 kop mayonnaise, 1 koop dikke room, 2 fijngehakte gekookte eieren, 1 geraspte ui, 1teentje knoflook uit de knijper, 2 eetlepels mosterd, 1 kleine fijngehakte augurk, het sap van 1 citroen, snufje zout, peper, suiker.
Zo doe je het: was de kruiden en hak ze fijn. Meng de mayo en de room met alle andere spulletjes. Meng er dan de gehakte kruiden door. In de koelkast zetten en ijskoud serveren.

Meer Lente

Zie net dat Google ook al de lente in haar bolle ogen heeft met tulpenootjes. En dan rolt er net dit persbericht binnen van de WUR. Ik geloof dat ik een citroenvlinder ben, ik wacht op de zon.

Ontwikkelingen in de natuur dagelijks op Natuurbericht.nl en iGoogle
Pinksterbloemen bloeien met Pasen en ganzen vertrekken naar Siberië

Vandaag lanceren een aantal natuur- en onderzoeksorganisaties de website www.natuurbericht.nl, en samen met Google de iGoogle-natuurberichtgadget. Biologen houden het publiek op de hoogte van wat er in de natuur gaande is en wat er de komende dagen en weken te verwachten is. Natuurbericht.nl brengt dagelijks actuele korte toegankelijke, interessante en informatieve verhalen over onder andere vlinders, zoogdieren, amfibieën, libellen, planten, dieren uit de zee en vogels.

Bij de lancering van de website Natuurbericht.nl zijn de volgende berichten te vinden:
Nieuwe fotovallen van boommarters leveren eerste beelden op
Tjiftjaffen zijn afgelopen week massaal ons land binnen gekomen
Kolganzen Kees, Iris, Melis en Marco beginnen aan de reis van duizenden kilometers naar Siberië
Lenteklokje bloeit bij start van voorjaar
Padden trekken maar piek blijft voorlopig achterwege
Citroenvlinders wachten op de zon
Pinksterbloemen beginnen te bloeien tijdens de paasdagen
Hamsters worden wakker
Slanke rolsprietslak overleeft de winter

Tegelijkertijd met de lancering van Natuurbericht.nl komt op www.google.nl/mijnklimaat een natuurbericht.nl gadget beschikbaar. Deze gadget staat daar samen met enkele andere groene gadgets. In de natuurbericht gadget staan de laatste natuurberichten, de natuurverwachtingen en de locaties van de ganzen opgenomen. Via de natuurberichtgadget en via natuurkalender.nl is de ganzentrek live te volgen in Google Maps.

Via internetapplicaties als Google Maps en iGoogle wordt het steeds makkelijker om veel mensen te bereiken. Mensen weten over het algemeen weinig van de planten en dieren in hun directe omgeving. Daarom willen de initiatiefnemers met de natuurinformatie het grote publiek bereiken met herkenbare verhalen over de natuur. Natuurbericht.nl neemt de vele nieuwssites als voorbeeld. Korte toegankelijke en interessante berichten die snel geconsumeerd kunnen worden. De initiatiefnemers hopen dat Natuurbericht.nl de interesse in en kennis over de Nederlandse natuur vergroot en dat nog meer mensen hun eigen waarnemingen door gaan geven.

Volgens coordinator Arnold van Vliet van Wageningen Universiteit en de Stichting voor Duurzame Ontwikkeling hebben veel mensen behoefte aan actuele informatie over wat er hier en nu in de natuur gaande is. Die informatie is volop aanwezig bij de vele gerenommeerde natuur- en onderzoeksorganisaties. De biologen die daar werkzaam zijn kunnen hierover mooie verhalen vertellen. Elke dag weer wat anders. Ze maken daarbij gebruik van duizenden vrijwilligers die dagelijks hun natuurwaarnemingen doorgeven aan bijvoorbeeld Natuurkalender.nl en Telmee.nl. Daarnaast bieden technologische ontwikkelingen zoals cameras in de natuur, satellietzenders op trekvogels en computermodellen ook steeds meer informatie.

De redactieraad van Natuurbericht.nl bestaat uit vertegenwoordigers van: De Natuurkalender, Stichting voor Duurzame Ontwikkeling, Wageningen Universiteit en Research Centrum, De Vlinderstichting, SOVON Vogelonderzoek Nederland, Zoogdiervereniging VZZ, Stichting RAVON, Stichting Anemoon en Stichting FLORON en de Vogelbescherming.

Lente

Schoorvoetend heeft de lente haar intrede gedaan. Eerst een beetje gedaan alsof, met vroege bloemen en snelle trekvogels. Gisteren zag ik zelfs al een overmoedige fluitekruid staan bloeien. Maar de gure wind, hagelbuien en de weersvoorspellingen voor de Paasdagen overtuigen niet. Het is dan wel officieel lente vanaf vandaag, maar het is ook nog gewoon erg maart.
Pas wanneer het egeltje uit zijn winterslaap is, de padden zich zitten te zonnen achter de schuur, de salamanders boven de grond komen en de spinnen zich uitrekken en een vers web gaan weven, dan geloof ik pas in lente.

Wij besluiten ouderwetse winterkost te maken: Garbure Bearnaise

Dit heb je nodig: 1 grote pot of groot blik witte bonen, 4 geschilde aardappelen in stukjes, 200 gram sperziebonen, 200 gram fijngesneden groene bladkool, 2 teentjes knoflook uit de knijper, zout, peper, oregano, 300 gram confit de canard of dito van gans, olijfolie, tenminste 1 liter water.
En zo doe je het: Giet wat olijfolie in een stevige pan en laat die een beetje opwarmen. Smoor daarin de aardappelen, sperziebonen en groene kool heel kort. Doe er de knoflook door en dan de confit. Goed roeren en dan de oregano erbij. Water erop gieten en aan de kook brengen. Laat deze soep gaar worden in ongeveer een half uur, of als de aardappelen gaar zijn. Afmaken op smaak met zout en peper, en desgewenst een mespuntje scherpe paprikapoeder. Haal de confit eruit en peuter het vlees van de botjes. Doe dan het vlees weer terug in de pan. Nogmaals goed doorroeren. Opdienen met geroosterde sneetjes stokbrood. Je kunt de soep nog rijker maken door een stevige rookworst of een stuk salami of chorizo mee te laten koken. In het laatste geval hoef je geen paprikapoeder toe te voegen. Kun je geen confit krijgen, neem dan een hamschijf.

WAM the continuing story

Inmiddels heeft Jonneke de betreffende passages in de verzamelde brieven van WAM nog eens bestudeerd. Wat blijkt: Wolfgang pocht helemaal niet over modelzitten voor en geschilderd worden door Joseph Hickel. Dat vind ik een beetje vreemd. Via het register kwam Jonneke terecht bij twee passages waarin de naam Hickel vermeld wordt en wel brief 596 en brief 638.
Schrijft Jonneke: In 596 noemt WAM Hickel alleen in een ps, in een brief vanuit Wenen
aan zijn vader, en noemt zijn naam zelfs niet voluit:
H:.v: (strack) - der mein sehr guten freund ist, wird ihnen als ein Ehrlicher Mann gewis die Wahrheit schreiben. en nu ik de toelichting in het commentaardeel lees brengt deze vermelding ons niet veel verder: Johann Kilian Strack was een keizerlijk kamerdienaar,die WAM bei dem kammermaler Joseph Hickel (vlg. zu nr. 638/13,14)hatte kennengelernt. Hickel af.
Dan maar verder naar brief 638: daar heeft WAM het over eine nachtmusik von 2 clarinetten, 2 horn, und 2 fagotten - und zwar meiner eigenen komposition - die hij op Theresiatag für die schwester der fr. v. hickl, oder schwägerin des h.v. Hickel Hofmaler gemacht en daarna gaat WAM door over dat muziekstuk, dat het de eerste keer is dat het werd uitgevoerd, en dat de herren gansch hupsch zusammen blasen.
Niks portret, niks meer over hickel, WAM gaat hierna verder over Strack. Ook in het commentaardeel staat niets waaruit op te maken valt dat Hickel WAM ooit zou hebben geschilderd.
Joseph Hickel heeft ongeveer 3000 portretten geschilderd, dus helemaal onmogelijk is het niet dat WAM daar tussen zou zitten.
Nog wat uit het commentaar: Theresiatag was vijftien oktober. Hickel leefde van 1736-1806 en was in 1771 benoemd tot Kaiserlichen Kammermaler, nadat hij -ook al met een keizerlijk stipendium - na zijn academietijd twee jaar in Italie
was geweest. Er is nog wel een link met WAM, want Hickel maakte een portret van de acteur Joseph Lange, als Hamlet. Lange was getrouwd met Aloysia Weber, een zus van Constanze. Lange is dus de zwager van WAM.
Wat mij opvalt is dat het portret en profil is, terwijl op de meeste Hickelstaatsieportretten die ik via Google kan vinden de hoogwaardigheidsbekleders de toeschouwer gezellig aankijken.
Mmmm, we zoeken nog even verder.
Dit plaatje is trouwens van een andere hofschilder, Meytens. WAM zit daar klein en dapper te zijn naast een obese prelaat, na of voor een nachtelijk optreden aan het Weense hof.

Fruits de Mer

Toen ik gisteren ín de fotomap van Honfleur zat te browsen kwam ik ook deze tegen. Even ten zuiden van Honfleur aten we deze fantastische partij zeebeesten. Een onogenlijke formicatafeltjestent, vlak aan het strand. Er zaten buiten mensen te wachten. En twee minuten voor twaalf kwamen er opeens vanuit alle richtingen mensen aanlopen. We sloten snel aan en er was nog net een tafeltje voor ons. Drie uur lang hebben we zitten peuteren en smullen. Dat was een gedenkwaardige partij Fruits de Mer. En gelukkig gekookt. Ooit vergaten we dat er bij te zeggen ergens in Normandie. Kregen we een enorm bord voor onze neus, de krab was wel gekookt, maar de rest.... We hadden de indruk dat het van plan was het bord te verlaten en terug te keren naar de zee aan de andere kant van de straat.

Garnalen

Wat De Tong Streelt ligt nog steeds op mijn bureau. het boekje valt ook open bij Garnalen. De kooptijd voor Zuiderzeegarnalen is van mei tot steptember, en de kooptijd voor Noodzeegarnalen van september tot Maart.
Wij moeten de garnalen altijd levend kopen, van Huismoeder.

Doode garnalen kunnen aanleiding tot vergiftiging geven. doe de garnalen daelijk in ruim kokend water met zout en laat ze koken tot ze gaar zijn (1 tot 3 minuten). Neem, om te weten of ze gaar zijn een garnaal uit het water, pel en proef die.
Laat de garnalen op een vergiet uitdruipen, pel ze liefst warm en geef ze met peper en zout. En azijn.

Waar krijg je in ons land nog levende garnalen? Die worden toch aan boord van het schip gekookt? En maken wij nog onderscheid tussen Zuiderzeegarnalen, zeg maar Waddenzeegarnalen en Noordzeegarnalen?
In Honfleur, tijdens het garnalenfestival in oktober, kun je ze wel krijgen. Zo kwamen wij een keer onverwacht in onze gite met een zakje levende grijze garnalen, kweekvariant. Zonder dit kookboek hebben we het toch goed gedaan. Wel hebben we er een lekkere knoflookmayo bij gemaakt. Azijn lijkt me een vreemde combo.
Mmm, toch maar weer eens naar Honfleur eind september, begin oktober?

FETE DE LA CREVETTE (A l automne : fin septembre-debut octobre)
La crevette constitue une des specialites de la peche honfleuraise. Ce petit crustace etait donc naturellement destine a devenir le symbole de un evenement qui affirme et celebre la vocation maritime de Honfleur : la fete de la crevette.
Cette fete organisee par la ville de Honfleur propose un programme de animations tres varie : concerts de chants de marins, concours de ecaillage, nombreux stands, rassemblement de Vieux Greements…
http://www.comhonfleur.com/fetedelacrevette/honfleur.htm

WAM vervolg

Mozart was lichtelijk een ijdeltuit. Onmogelijk dus dat hij niet in zijn brieven zou snoeven over dit door een beroemdheid geschilderde portret. In een brief uit 1782 aan zijn vader heeft hij het er inderdaad over. Jonneke gaat ergens deze week de brieven even door om het preciese citaat op te duikelen.
De connectie tussen Wolfgang Amadeus Mozart en hofportretteur Joseph Hickel loopt via diens nichtje Theresa Hickel. Officieel heeft WAM voor haar een Serenade voor zes blazers gecomponeerd, maar WAM wilde vooral keizer Joseph II imponeren, of liever gezegd diens muziekchef. Deze bezocht Therese regelmatig thuis en schrijft WAM: Dat is de reden waarom ik er wat extra energie ingestopt heb.' Een paar jaarlater werd WAM benoemd tot keizerlijke kamermuziekcomponist.

WAM

Toen ik samen met Jonneke bezig was Mozarts Menu te schrijven ging Wolfgang al snel als WAM door het leven. En nu is er dan een portret van hem opgedoken dat tot dusver niet bekend was. Ergens uit de nalatenschap van de Hagenauers. Papa Mozart was bevriend met Lorenz Hagenauer, zijn huisbaas en geldschieter. Tijdens de lange reizen door Europa schreef hij hem lange reisverslagen.
Ze doen ook Nederland aan in 1764. Dat lag eigenlijk niet in de planning, want schrijft papa Leopold: Alleen, naar Holland gaan we niet, dat kan ik u verzekeren. Ik ben weliswaar in Den Haag verzekerd van inkomsten rond de 200 tot 300 dukaten, maar ik weet ook dat de kosten buitensporig zullen zijn. Het volk, en sowieso de Hollanders zijn een beetje grof.
Leopold wil liever naar Milaan en Venetie. Maar de Hollandse gezant in Londen deed vele malen een beroep op ons om naar Den Haag te gaan en de Prins van Oranje te bezoeken. En... zijn eigen boek de Violinschule ligt klaar voor hem in Haarlem bij drukkerij Enschede.

Het schilderij schijnt in 1783 door Joseph Hickel gemaakt te zijn.
WAM is dan net getrouwd met zijn Constanze en woont in Wenen. Waarom en hoe het schilderij bij de Hagenauers terecht is gekomen? Wie zal het zeggen. Hickel schilderde vooral de hoge adel. En Wolfgang had een broertje dood aan Salzburg. Misschien heeft papa het meegenomen na zijn bezoek in 1785? Geen idee of er in de brieven melding van wordt gemaakt. Of misschien is het na Wolfgangs dood met de boedel meegegaan naar Salzburg, waar Constanze zich vestigde? Daar zal nu wel driftig onderzoek naar gaan plaatsvinden.

Koffie branden

Dit onderwerp is mij vandaag aangereikt door Bismarck, die mij spontaan een boek kwam apporteren uit de doos wat zal ik hier eens mee doen.
Wat de tong streelt, Encyclopaedie voor de keuken, door Huismoeder, 1931.
Huismoeder was medewerkster aan de Vrouwenrubriek van het Algemeen Handelsblad. Kennelijk durfde ze er niet met naam en toenaam onder, of misschien was het wel geen moeder maar een vader, of misschien was het wel een collectief. Helaas heeft de vorige eigenaar er geen naam ingeschreven. Maar het is altijd leuk om te kijken waar een boek spontaan openvalt. Veel bij nagerechten en koekjes, maar ook bij het lemma

Koffie branden.
Men doet een theelepel slaolie in een zwart ijzeren potje (vooral geen ge-emaillerde pan omdat met het branden het email er af zou kunnen springen). Als de olie heet is, de boonen er in doen en op een zeer laag gaslicht (spaarbrander) de boonen, onder voortdurend bewegen met een houten lepel, donkerbruin branden.
Het duurt vrij lang en het branden moet gelijkmatig gaan. de boonen moeten branden en niet bakken. de olie dient alleen om ze wat te doen glimmen.
Koffie zetten
Het recept is als volgt: ongeveer 30 gram gemalen koffie (anderhalf lood) 1 mespunt gebrande suiker. Hierop wordt vlug 1 liter kokend water geschonken.
Deze koffie wordt het liefst gezet in een kraantjeskan. Evenwel, een gewone steenen koffiepot voldoet ook goed. Teneinde te voorkomen, dat er veel koffiedik in het eerste kopje komt, wordt de koffie altijd eerst omgeschonken, dat wil zeggen een kopje wordt ingeschonken en weer boven in de pot gedaan tot er geen dik meer in het kopje komt. Daarna wordt ze te trekken gezet op een spiritusvlammetje. Indien er voor gezorgd wordt dat ze niet gaat koken, vermindert de smaak niet door langer staan. Ze wordt geserveerd met een scheutje room of met wat heete melk.

Maar zonder suiker. Zou dat niet nodig zijn als je een mespunt gebrande suiker mee laat trekken?

Tjiftjaf

Liep zonet met puppy door de tuin, puppy begoot het onkruid, ik luisterde naar de roodborst, de Turkse tortels, de meesjes, de heggemus en... de tjiftjaf. Lentebode. Het is 14 maart, maar gelukkig zijn er voor deze trekvogeltjes al voldoende (of nog voldoende?) insecten te vinden. Meldde dit fenomeen even op Deining, en prompt een tekening van Geza (www.geza.nu)retour en vervolgens een filmpje van Peter. http://tinyurl.com/2qbbs9 LOL

Uienbril

Dat leest u goed, er staat niet uilenbril, maar uienbril. Op de site http://eating albion.co.uk vond ik hem.



Zegt de catalogus:

When all else has failed, succeed with these Onion Goggles, which have a comfortable foam seal that protects ones eyes from irritating onion vapors. Their hip design may result in a few giggles but you’ll have the last laugh. Comes with a storage case to keep goggles clean.

Hup, in de collectie ondingen.

Spring

Spring is near. When I drove to Wageningen this morning I saw ducks mating near the side of the road. When I came back, the female was splashed all over the concrete, a sad heap of blood and feathers. Sad truth, lots of female ducks do not survive the mating season.
More peaceful things then: flowers, fruits and veggies. The Italian painter Giuseppe Arcimboldo (1527 - July 11, 1593) created imaginative portraits composed from fruits, vegetables, flowers, fish, and books. This is his primavera, or spring.
Look at that lace collar of daisies, orangeblossom and jasmin!
All edible, by the way.

Spring in the garden

Wild cherries with their softpink flowers, purple violets, bright blue periwinkle,soft willow catkins decorate our garden. They clash with the bright yellow of the daffodils, mahonia, forsythia and celandine. Somehow in Spring it is not too bad. But luckily the yellow is gone by Eastern and only their bright greens remain. The roses are running wild all over the garden and we have been pruning them diligently last weekend. Ramblers tend to get out of hand, that is why we like them so much, but sometimes one needs to be very firm with them. And the climbing roses needed that same firm hand, as well as the rosebushes. A lot still remains to be done, as I am still not fighting fit.
The Parma violets can be used in the kitchen. Sprinkle them over a salad, use them as a garnish for young peas, or sugar snaps. With patience you can ice them. With a tiny brush you cover the leafs with beaten eggwhite, then dust them with icing sugare. Let dry and use for decoration of cakes or icecream.

Strawberries in abundance

This was our delicious Sundaymorning breakfast. Completely wrong considering foodmiles, but these Spanish strawberries looked very tempting and tasted great.
So without guilt but with enthusiasm we devoured them raw and straight from the crate.
What we also could have done if we had not been so greedy:
1. dip them in melted chocolate and let dry. If you have a very sweet tooth use white chocolate and add a little cointreau or Grand Marnier. If you like your chocolate dark, add a few drops of dark rum, or brandy.
2. we could have made a salad with fresh basil leaves and pepper
3. we could have marinated them in Fraise the Bois liqueur with a dash of vanilla sugar.
We might try all of that later this year.

Watercress, leek and celery

In whatever shop or supermarket I go, the suggestions for Eastern jump at me. All very uninspiring. Eggs: boring. Lamb: boring. This will not do. Maybe the first asparagus will be for sale later this month. That would be nice. In the meantime I dive into the Badische Kueche and see what the traditional dishes for this month are:
Kressesalat, Brunnenkressesuppe, Bodenseehecht nach Herzog Gunzo, Kalbshirn: Gardencress, Watercresssoup, Pike from the Bodensee and Calfsbrain.
We also get some gardenlore from Ottenhofen: One must plant peas on Good Friday, then the worms will keep away, onions and garlic on saint Benedictsday and potatos in april when the moon is full.

The watercresssoup sounds nice.
You need: 40 g. leek, but only the white part, 20 g. celery, 200 g. watercress, 40 g. (soy)butter, 40 g. riceflour, 1 l. stock, 100 ml. dry white wine, 200 g. sweet (soy)cream, 2 eggyolks.
And this is what you do: wash and dice the leek and celery, wash the watercress and separate the leafs from the stalks.
Put the butter in a saucepan and let it melt a little, stir in the leek and celery and let them get yellowishgold but not brown. Stir in the flour carefully and then the stock. Bring it to boil but keep on stirring. Let is softly boil for ten to fiftieen minutes.
Chop the watercressleafs. Pour the soup through a strainer and bring it back to boilingpoint. Add the white wine. Mix the cream and the eggyolks in a bowl and stir it into the soup and keep stirring while it thickens. Just before serving, add the watercress.

Mushrooms

Today I am off to do research on mushrooms. I practically know nothing about them. Of course the historical bit and the culinary bit. But nutritious values? Health? How they are grown? That I will find out today.

Soup

Ami des Jardins, March 1951, 6 pages dedicated to soup in all its aspects.
But look at the picture. Farmerfather with his hat still on his head is listening to the radio. No doubt the wheatherforecast, while mother is reading a story to the only child. The table is prepared, the winebottle and one glass (no doubt for the hubby)are predominant. This is the ideal farmersfamily of the fifties in France?

The soul of the soup and all types of soup are explained: julienne de hiver, light green soups, pureed veggie soups, cremes, soups with grains, veloutees, dinnersoups, the potees, chickensoups, fishsoups, pot au feu with lamb or sheep.

Add a little soupphilosophy and stir well.

A good soup must have a fine perfume that whets the appetite. It should not smell of fats that are heated too much, nor of rancid cooking pot or utensils. And most important: to be nourishing and healthy, the soup must be freshly made.

Lots of good but not detailed recipes follow, but I settle for the Potee auvergnate:
for this you need a salted porkhead, which is unavailable these days. Settle for a good piece of ham instead. Add carrots, turnips, leeks, potatoes, and cabbage. Optional: ad a cup of green lentils.
Originally one would eat a slice of bread covered with the broth and part of the veggies and for a second course the porkhead. That sounds all very much like the 17th18th century.

Iranian cuisine

No picture today. Two recipes have become muddled in my memory. When C. and I started living and thus cooking together, now more then thirty years ago, we liked to experiment. In 1978 we bought a cookerybook with recipies from Greece, Turkey, Libanon, Israel and Iran. We used it so often that the pages are now no longer glued to the cover. A few were absolute favorites, among them the famous Qormeh sabzi. No, you will not get the recipe, google and you will find plenty of them. Main ingredients lamb, spinach, chickpeas. But....
In my memory this recipe would include garlic, orange,raisins and almonds and the spices would be more than just kurkuma. So, obviously, though most of the recipe was just as I thought, something was wrong. And I cannot find the recipe that I had in mind. Anyway, the way we prepared it yesterday evening was fantastic. We used chicken instead, but lamb really would survive better in the combo.
Stew onion, garlic, lamb with couscous spices, harissa and kurkuma. Stir in the almonds and raisins and pieces of orange. Stir well, add a little water and let simmer till lamb well done. Add the chickpeas (I use a tin) and then stir in lots of spinach, as much as possible, it wilts so beautifully. But do not let it wilt completely. Serve it when the leafs are still recognizible. Oh, and add black pepper and salt during the stewing as much as you like.
But, why do I think this is an existing dish? And if so, what is it? And where did I find it? A walk down culinary memory lane and getting nowhere. Well, that is not completely true, it was really a good, hearty and spicy evening meal.

Primula veris

Met al die zon staan de sleutelbloemen al volop in bloei in de tuin. Genoeg om aan een fruitsalade te beginnen met vooral geel groen en wit fruit. Verse ananas, gehalveerde ontpitte witte druiven, golden kiwi, mango, banaan, appel. Schoonmaken, klein maken, husselen, garneren met wat sleutelbloemen. Ja die zijn eetbaar. Het is al haast een nagerecht voor Pasen.

Staatsieportret Bismarck

Of we een foto wilden sturen van Bismarck voor de website van zijn mama Tessa. Natuurlijk doen we dat graag, we gaan buiten even nieuwe maken, want hij groeit zo hard dat hoe recenter des te beter. Staatsieportret in de tuin dus op zijn eigenste dekentje. Het bevel ZIT kent hij al, alleen dat BLIJF, dat wil maar niet lukken. Ach, als je pas vier maanden bent. Straks staan de broertjes en zusjes op de site van www.tessateckel.nl weer bij elkaar.

Ontydig in Maart

Van de Nieuwe Welervarene Utrechtse Keuken Meid moeten we in maart afblijven van de eendvogels, omdat die beginnen te broeden. Verder de konijnen, kabeljauw, spiering, pos en brasem. Geen probleem, de lijst van wat nu tydig werd is lang genoeg. Scharrelkip werd het dus gisteren en omdat ik geen zin had in uren in de keuken eenvoudig met garam massala pasta van Patak. Te krijgen bij Xotus of liever gezegd voorheen Xotus in Delft. Ik deed er nog wat tomaten in stukken bij, ui, prei en groentensap en op het laatst wat citroensap. Heel goed eetbaar. Het is jammer dat bij de supermarkt alleen de meest gangbare Pataks te krijgen zijn. Nu ja, Delft altijd nog dichterbij dan Engeland. Vroeger sjouwden we altijd potten vol Tikka paste, Vindaloo paste en Green Massala Curry paste mee. En Tandoori paste natuurlijk. Een theelepeltje Madraspaste door losgeklopt eieren: pittige omelet, lekker voor een lunch met een salade erbij, of een snel avondmaal.
Op de website vind je meer recepten: www.pataks.com

Tydig in Maart

De Nieuwe, Welervarene Utrechtse Keuken-meid uit 1771 geeft de volgende adviezen voor wat in de maand Maart gegeten kan worden:
Kalfsvlees, zalm, geldebaars, panharing, garnalen, paling, hoenders, mosselen, lamsbout, heilbot en brakwilsters. Dat laatste zijn goudplevieren, die trekken nu door, maar ze staan op de rode lijst. Dus afblijven. Ze komen hier ook langs en fourageren dan in steeds hetzelfde weiland. Prachtig gezicht.
Lammetjes heb ik nog niet in de wei gezien, dus daar wachten we nog maar even mee. Maar de R zit nog in de maand, dus mosselen is een goed idee. Bij mosselen moet ik altijd denken aan Florine Boucher.
Florine maakte ooit een ontzettend leuk Mosselkookboek. Bij de recepten staan leuke verhalen. Zoals dat over Mosselhachee, dat ze via een kweker van hangcultuurmosselen op het spoor kwam in de buurt van Bergen op Zoom. Hachee van mosselen, omdat een lapje rundvlees te duur was.
Nodig voor zes personen: 1 kilo gepelde uien, 2 blaadjes laurier, 2 kilo verse mosselen, 6 tot 7 beschuiten, zout en versgemalen zwarte peper, en als je weilt een eetlepel dragonzaijn, 2 eetlepels roomboter.
En zo doe je het: uiten halveren en overlangs in dunne plakken snijden, met de laurier, zout en ruim een liter water in een pan doen en aan de kook brengen, op klein vuur een half uur laten koken. Uien omroeren en kijken of er genoeg kookvocht is. Intussen zijn de mosselen verwaterd en kun je ze hebben schoongemaakt, de baarden verwijderd. Kook ze in 2 dl water gaar. Giet het kookvocht in een litermaat en houdt het bij de hand om zo nodig bij de uien te doen als daar niet genoeg kookvocht van over is. Haal de mosselen uit de schelp en schep ze door de uien. Verwijder de laurierblaadjes. Verkruimel de beschuiten en roer het kruim door de hachee zodat het vocht bindt. Voeg zonodig wat kookvocht van de mosselen toe. Breng de hachee op smaak met zout, peper, eventueel azijn en roer er tot slot nog wat roomboter door. Geef er gekookte bloemige aardappelen bij. Zeeuwser kan het niet.
De grappige tekeningen in het boekje zijn gemaakt door John den Besten.