H-Ui-len

Mijn hooggewaardeerde superuienhakker met lange staat van dienst kwam pas laat thuis gisteravond. En dus moest ik zelf aan de bak. Ik huil al bij het idee van uien hakken en alle trucs (stromend water, kontje eraan laten zitten, whatever) het helpt allemaal geen malle moer. Na een halve ui sta ik te snotteren en de glazen in mijn bril beslaan spontaan. Ik heb er gewoon aanleg voor.
Een lamsstoofschotel zonder ui is echter geen optie.
Voor twee personen nam ik 2 uien, 2 tenen knoflook, 2 ons lamslappen, 4 smaakvolle tomaten, een handje gestampte zwarte olijven met pit, een goed glas witte wijn, tijm en oregano en olijfolie. Ik sneed dus alles fijn (ui tot het laatst bewaard, dat scheelt vingertoppen, want in blind hakken ben ik geen ster). Ik bakte eerst de uien aan in de olijfolie (kostte weer een halve rol keukenpapier), viste die er uit, in de resterende olie bruinde ik de blokjes lamsvlees. Uien er weer bij gekiept en de knoflookstukjes. Omscheppen en dan de kruiden erbij. Weer omscheppen en de blokjes tomaat, de olijven en het glas wijn erin. O ja, peper erover natuurlijk. Sudderen en pan uitzetten tot superuienhakker thuiskomt.
Bij het schrijven van dit stukje springen de tranen me opnieuw spontaan in de ogen. Ik voel me net Goofy, en niet omdat ze zeggen dat baasjes op hun honden gaan lijken.