Kersentijd en de Commune

Il est revenu, le temps des cerises.... een liedje stond me vaag bij, met een revolutionaire bijbetekenis. En inderdaad, dit in 1866 geschreven lied kreeg een postquem associatie met de Commune en de Franse revolutie. Het is een beetje het onofficiele volkslied van de Franse linkerflank. Vandaar ook dat Yves Montand het opnam, een vrij heftige clip:
http://www.dailymotion.com/video/x1s06b_letempsdescerises_music

Het lijkt eigenlijk een gewoon liefdesliedje, maar het werd symbool voor de - snel vervlogen en in een bloedbad eindigende - hoop en verwachtingen van de Commune.

Clement stamt uit een gegoede familie, maar verlaat het ouderlijk huis al jong. Op zijn veertiende gaat hij werken en hij verslijt tal van baantjes. Hij spoelt aan in Parijs en schaart zich bij de journalisten die voor socialistische kranten schrijven, zoals Le Cri du Peuple.
In 1867 moet hij uitwijken naar Belgie, waar hij Le Temps des Cerises uitbrengt. Weer terug in Parijs werkt hij voor een aantal kranten die de staat willen hervormen, maar persvrijheid is dan nog niet wat het nu is en Clement wordt veroordeeld voor het publiceren in een krant die niet door de keizer is goedgekeurd. Hij moet naar het gevang tot de Republiek is uitgeroepen. In 1871 wordt hij lid van de Raad van de Commune in het 18e arrondissement, en hij vervult nog een aantal functies. Hij schrijft trouwens een echt strijdlied: La Semaine Sanglante, waarin hij de bloedige onderdrukking van de communards veroordeelt.
Clement ligt begraven op Pere-Lachaise.

Le Temps des Cerises

Quand nous chanterons le temps des cerises,
Et gai rossignol, et merle moqueur
Seront tous en fete!
Les belles auront la folie en tete
Et les amoureux du soleil au coeur!
Quand nous chanterons le temps des cerises
Sifflera bien mieux le merle moqueur!

Mais il est bien court, le temps des cerises
Ou l on se en va deux cueillir en revant
Des pendants de oreilles...
Cerises d'amour aux robes pareilles,
Tombant sous la feuille en gouttes de sang...
Mais il est bien court, le temps des cerises,
Pendants de corail que on cueille en revant!

Quand vous en serez au temps des cerises,
Si vous avez peur des chagrins de amour,
Evitez les belles!
Moi qui ne crains pas les peines cruelles
Je ne vivrai pas sans souffrir un jour...
Quand vous en serez au temps des cerises
Vous aurez aussi des chagrins de amour!

Je aimerai toujours le temps des cerises,
Cest de ce temps-la que je garde au coeur
Une plaie ouverte!
Et dame Fortune, en me etant offerte
Ne saurait jamais calmer ma douleur...
Je aimerai toujours le temps des cerises
Et le souvenir que je garde au coeur!

Jean-Baptiste Clement (1866)