Rozenolie

Gisteren zat ik weer in het archief op kasteel Heukelum in de kookschriften te studeren. Het jongste schriftje - voor zover ik op dit moment kan beoordelen - eindigt met een recept voor het maken van rozenolie. Overgepend uit het Franstalige weekblad, de Industrieel, van april 1829. Het blad werd in Brussel gedrukt en bevatte onderwerpen over kunst, cultuur, politiek, filosofie, mechanica en kennelijk ook dit soort zaken. Helaas zijn luttele exemplaren in KB en UBA bewaard gebleven. Ik geef even de vertaling:

Manier om rozenolie in Azie te maken. Men plukt de blaadjes van de rozen en doet die in een houten kom waarin men heel zuiver water giet. En men stelt ze gedurende enkele dagen bloot aan het zonlicht; het oliehoudende deel zal zich losmaken en boven op het water gaan drijven. Deze kostbare olie verzamelt men voorzichtig met een batisten lapje, men wringt het uit in kleine flesjes, die men hermetisch afsluit. Zie hier alle geheimen van deze essence, die zo duur te koop is in Constantinopel, en in Frankrijk wanneer je het al kunt krijgen.

De rozen die hiervoor geschikt zijn in onze tuin, zoals de Damascener roos, of de Apothekersroos hier op de foto staan volop te bloeien. Nu graag een hittegolfje zodat ik de blaadjes enige dagen kan laten stoven in de zon.

Het moet hier helaas weer eens even herhaald worden. Op al mijn schrijfsel berust copyright. Citeren met bronvermelding onder de bekende voorwaarden, klakkeloos overnemen is een inbreuk op de auteursrechten.