Afgeknapt uiltje

Al een paar weken hoorden we op het oprijpad een uil knorren en sissen, wanneer we de hond in het donker nog even uitlieten. Of we op wilden hoepelen, want hij moest jagen. Ook hadden we wel eens een witte schim boven ons hoofd zien spoken. En toen lag hij opeens dood op het grasveld aan de andere kant van het huis. Het bleek een kerkuil te zijn, lichte fase. En zo prachtig, maar ook heel dood. We hebben hem maar begraven. Maar de wetenschap gaat voor, inmiddels is hij verhuisd naar een tuin in Lelystad om kaalgevreten te worden. Ja, hij zal al lekker vol maden, dat gaat dus heel snel in de losse grond. Dan wordt zijn schedeltje getekend. Over een paar maanden dus meer.