Nog meer warmoes

De warmoezeniers en warmoeshof werden in het begin van de 20ste eeuw de tuinders en tuinderij. Ze verdwenen steeds verder uit de stad. Zo ontstond bijvoorbeeld het Westland. Bij Den Bosch was het gebied rond Vlijmen de groententuin. En in Vlaanderen legde de bevolking van een dorpje als Koolkerke zich toe op het telen van groenten voor de stad Brugge, hetgeen de burgers de bijnaam warmoeseters opleverde. - Overigens is het niet waarschijnlijk dat het dorpje naar de brassica genoemd is, maar waarschijnlijker naar Nicolaas (zeg maar Cool), de naamgever van de kerk. -
Uiteindelijk resten alleen nog namen als Warmoes- of Warmoezierstraat, en Warmoezeniersgracht. Vaak namen die pas in de 19e eeuw of later aan een straat gegeven werden ter herinnering - zoals in Delft - aan de voormalige moeshof. In Amsterdam was het de groentemarkt die de naam al in de 17e eeuw de naam gaf aan een deel van de huidige Amsterdamse Warmoesstraat.
Tot slot nog een warmoesreceptje:
Melde, jonge spinazie, snijbiet
Het stoven der groenten. Dit kan gebeuren met boter, met reuzel of met ander vet, of met het braadvet bij Ossenvlees opgegeven, of ook wel met beste Genua olie (olijfolie). Doet men het met boter, dan neemt men de helft der boter eerst om meel of broodkruim in te fruiten en is de groente op den schotel, dan neemt men de andere helft en roert die er door even voor het op tafel brengen. Dit is een goede raad voor zuinige huismoeders. Die laatste boter proeft men het meest. Al deed men er niets anders in dan dezen, dan zou de groente toch nog een aangename botersmaak hebben.