De zeven hoofdzonden: vraatzucht

Ik kom nog al eens plaatjes tegen waarop Vraatzucht staat afgebeeld. Een van de zeven hoofdzonden, waar mensen kennelijk geen weet meer van hebben. Door de voedingsmiddelenproducenten en verkopers zijn we van drie eetmomenten en twee snoepmomenten (koekje bij de koffie en de thee) naar pakweg elf eetmomenten per etmaal afgegleden. En de omvang van onze lijven groeide mee. Vraatzucht, want heus, alleen gebrek aan beweging is het niet. Ieder pondje gaat door het mondje, zoals een goed oud-Hollands gezegde luidt.
Eten zonder rem is slechts een aspect van vraatzucht, wanneer je er Gregorius de Grot op naleest. Die vindt dat ook buiten het toegewezen uur eten, en de te hoge kwaliteit van het voedsel (te rijk eten), het gebruik van eetlustopwekkende middelen als specerijen en kruiden en gulzigheid naast overmatig eten tot de vraatzucht behoort. Volgens Thomas van Aquino mag je best trek in eten hebben en van het eten genieten, maar overdaad schaadt en volproppen uit den boze. Op de plaatjes zie je toch vooral slempende lieden. In de arme middeleeuwen zal dat eerder een zondige droom (luilekkerland, kokanje) geweest zijn dan de werkelijkheid.