Kwee - vervolg

Kweeperen zijn een beetje vergeten fruit in ons land, al heeft de gemiddelde hobbymoestuinier wel een boompje in de tuin, maakt daar gelei van, of stopt ze in een stoofschotel. Goed idee, want ze tellen weinig Kcal, slechts 28 per 100 gram, en zitten boordevol vitamine C.

De kwee heet in het Engels quince, in het Frans coing, in het Duits quitte, in het Deens kvaede, het Zweeds kvitten, het Noors kvede en het Fins kvitteni.
Dat lijkt nog een beetje op elkaar. Het Griekse woord is kydoni en in Italie noemen ze hem cotogna, in Spanje membrillo, en in Portugal marmelo (daar komt dus het woord marmelade vandaan).
De officiele plantennaam is Cydoni oblonga, familie van de Rosaceaeen. De boom - de enige Cydoni tot dusver - is inheems in Iran, Armenie, Azerbijan, Georgie en de rest van de Kaukasus.
De naam cydoni stamt uit de 14e eeuw als het meervoud van quoyn (oud Frans cooin van het Latijn cotoneum malum, Kydonische appel).
De kwee is winterhard en heeft een rustperiode van beneden zeven graden Celsius nodig om goed tot bloei te komen. De vruchten kunnen lang rijpen aan de boom, maar moeten voor de eerste nachtvorst geplukt zijn.

Wie geen zin heeft om de kwee te eten, kan hem als luchtverfrisser gebruiken. Ze gaan niet rotten, maar verschrompelen en verspreiden een heerlijke geur gedurende enkele maanden.