Diplomaat

Met mijn neus in de memoires van Philippe de Commynes, niet reusachtig succesvol diplomaat in het Frankrijk van Lodewijk XI. Tweede helft 15e eeuw. Hij werd op tal van missies gestuurd, maar keerde zelden met het gewenste resultaat naar huis. Het schijnt dat hij omkoopbaar was, en dat de Franse koning hem liever zag gaan dan komen. Maar zijn memoires zijn de moeite. Vooral zijn observaties over hoe de wereld in elkaar steekt. Dit zegt hij - in mijn zeer vrije vertaling - over zijn collega-ambassadeurs:

Het is niet heel erg veilig om een komen en gaan van ambassadeurs aan je hof te hebben. Je haalt tenslotte de vijand in huis en ze bespreken meestal kwade zaken. Maar je ontkomt er niet aan als vorst. Natuurlijk zijn er goede onder hen, die namens bevriende vorsten onderhandelen. Zij dienen zo vaak als het maar kan de koning te bezoeken, tenminste als de koning wijs en eerlijk is. Anders moet je ze maar zo veel mogelijk weghouden. Komen er diplomaten op geheime missies, namens vijandige vorsten, dan moet je ze zo kort mogelijk in de stad houden. Maar behandel ze goed. Zorg voor keurig onderdak en richt een feestmaal voor ze aan. Hen onthalen en geschenken overhandigen is alleen maar beleefd. Zet er een paar betrouwbare dienaren in huis, dan kunnen er geen ontevreden hovelingen met kletsverhalen langskomen. Luister naar ze en stuur ze zo snel mogelijk weer naar huis.

Hoeveel gezanten, ambassadeurs en diplomaten zouden er in de loop der tijd onthaald zijn op het nagerecht Diplomaat? Dat is een pudding op basis van eieren, melk, gelatine, suiker, vanille en slagroom. De vulling bestaat uit laagjes krenten, rozijnen, sucade en in rum of marasquin geweekte biscuits.