Uithuizig

Hoe prettig zij het thuis ook heeft en hoe nuttig zij er zich kan maken, toch gelooft menig meisje dat het overal beter is dan in haar ouderlijk huis; dus zoekt zij plaatsing in een winkel, op een postkantoor of elders en verdient juist genoeg om in hare vrije uren rond te loopen als onafhankelijke dame. Zoo zijn er in onze groote steden duizenden van meisjes, wier grootste genoegen is langs de straat te drentelen; en iedere stuiver, dien zij verdienen, wordt besteed aan kleeding of snoeperij. Wee den man, die zulk een vrouw krijgt!

uit: de schoonste gaven der vrouw, door Johanna van Woude (Mevr. Van Wermeskerken - Junius) ca 1890.

Ach, Marie werd wijzer.... de koopzondag een feit, loungen in het grand cafe normaal. Maar dat had van mevrouw Van Wermeskerken allemaal niet gehoeven. Meisjes moesten thuis zijn, een goede dochter en helpster zijn van hun moeder, een vroolijke noot voor hun vader zijn, en een liefhebbende zuster van hun broeders. En dat kon je niet combineren met werk en een vriendenkring buitenshuis? Nee, het zit hem in dat onafhankelijke van de dames in kwestie. Onafhankelijkheid viel kennelijk niet te rijmen met een huwelijk met een verstandige man.