Carpaccio

Rond december stromen de tips voor feestmenus het huis binnen. Carpaccio hoort daarbij, maar is beslist niet meer als begrip beperkt tot ossenhaas. Ananas, zalm, tonijn, kaas! Alles wat in dunne plakjes kan worden gesneden krijgt de naam Carpaccio. Beetje vreemd, zeker wanneer je je realiseert dat de naam Carpaccio aan dit gerecht gegeven zou zijn omdat de Venetiaanse Renaissanceschilder Vittore Carpaccio zo graag helder rood gebruikte, het rood van een goed gesneden Carpaccio.
Het gerecht zou bedacht zijn door Guiseppe Cipriani van Harrys Bar. Maar dat is de vraag. Wellicht heeft hij er in de jaren vijftig - er was toen net een grote overzichtstentoonstelling van Carpaccio - de moderne en elegante draai aan gegeven.
Het eten van rauw rundvlees was niet nieuw, de tartaar heet Carne Cruda, vooral populair in Alba, Piedmonte, met geraspte truffel erover. En net als het rauwe rundvlees hier in veel variaties te vinden.
Puristen zullen - vanwege dat vleesrood - de naam Carpaccio dus alleen voor de dunne plakjes ossenhaas gebruiken. Ik vermijd het geheel, doet u mij maar de klassieke tartaar.