Spinazie

Als straks mijn moestuintafel voltooid is, kan ik weer naar hartelust groene blaadjes kweken. Een rijtje wilde spinazie zit daar zeker bij. Niet vanwege de ijzer. Er zit weliswaar veel ijzer in spinazie, maar ons lichaam kan daar maar de helft van absorberen. De andere helft is hevig gekluisterd aan oxaalzuur en daar heeft ons lichaam dan weer moeite mee. Dat krijgt het niet klein.

Per dag heeft een vrouw pakweg 15 mg ijzer nodig, en een man een kleine 8 mg. Daarvoor heb je ongeveer anderhalve kilo verse spinazieblaadjes nodig. Dat is geen haalbaar verhaal. Ter vergelijking: een biefstuk van een ons levert 2 mg eenvoudig opneembaar ijzer op, een blikje sardines twee keer zoveel.

Hetgeen onverlet laat dat verse spinazie heerlijk is en best gezond om andere redenen. Luteine, chlorophyl, alletwee goed voor de ogen. Luteine beschermt tegen schade aan de gele vlek in het oog door overdoses zonlicht, dus tegen de ouderdomsblindheid door macula-degeneratie.
En verder miegelt spinazie van vitamine B, C, K en E.

Om te overwegen: spinazie met Pasen, verse groene voorjaarsachtige blaadjes, als salade. Of spinaziesoep, spinaziequiche, ravioli met spinazie en ricotta, lamsvlees met kortgekookte spinazie, gewokte spinazie met kikkererwten, sinaasappel, ui en knoflook. Gezond, groen, gemakkelijk. Wat wil een mens nog meer?








.