Voorjaar

Ondanks de sneeuw, ondanks het ijs op de sloten, ondanks de rijp op het gras, ondanks de bijtende wind: het voorjaar laat van zich horen. De ooievaars klepperen, de mezen rukken op in paartjes in plaats van in groepsverband, de grote lijster is terug in de wei bij de paarden. Er zitten groene uitlopers aan de sering, de rozen maken blaadjes, de brandnetels steken hun kopjes op en een voorzichtig eerste speenkruidje staat al in bloei. Muggen dansen in de zon. Om lyrisch van te worden. Daarom vandaag het prachtige gedicht van Rutger Kopland, dat in zijn bundel Alles op de fiets uit 1970 staat:

Jonge Sla

Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen, kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.
Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.

Tenslotte zijn jonge slaplantjes en al dat andere prille groen in het voorjaar wat mij betreft net zo ontroerend.