Bonen

Pieter Langendijk schetst de ontwikkeling van de eetcultuur van de kooplieden, zoals in het blog van gisteren te lezen staat. Het begint allemaal eenvoudig en spaarzaam met gort, brij en boekweitpannenkoeken. Een volgende generatie heeft het al beter en kan zich kalfspotagie veroorloven met worsten en gebraden kalfsborst en harst, met als groente snijbonen en grauwe erwten.

Grauwe erwten eten we in Europa al heel lang, het is het volksvoedsel voor rijk en arm. In de moestuin heb ik ooit de grauwe erwt gezaaid, maar het rendement is in vergelijking met de opvolger kapucijner veel geringer: minder peulen per plant, minder erwten per peul. Je begrijpt waarom veredelen zinvol was.
De bonen laten zich goed drogen en na het koken van de gedroogde bonen werd het kookvocht gebruikt als basisbouillon voor soepen en potagies. Zeker in de vastentijd zeer geschikt in plaats van de hamelensop of het schapenvocht waar Langendijk de kalfspotagie in laat bereiden.