Meer over druiven en rozijnen

Columella - zo vertelt Plinius in boek 15/Botanica - deelt mee, dat druiven in aardewerk kruiken worden neergelaten in putten of waterreservoirs. De kruiken zijn eerst zorgvuldig met pek ingesmeerd. In de kuststreek van Ligurië wikkelt men de in zon gedroogde druiven in biezen en bewaart die in kruiken die men met gips afsluit. De Grieken doen dat met balderen van de plataan of van de wijngaard zelf of met vijgenbladeren. Ze laten de bladeren dan eerst een dag in de schaduw drogen. Op die manier worden de druiven van Kos en Berytus bewaard, die in zoetheid alle andere overtreffen. Om deze soort te conserveren besprenkelen sommige boeren de dru8iven met een loog van as, direct nadat zze van de wijnrank zijn geplukt. Daarna laten ze ze in de zon drogen. De rozijnen dompelen ze dan in warm water, waarna ze deze opnieuw in de zon laten drogen. Dan wikkelen ze de vruchten in bladeren, zoals hierboven aangegeven, en persen ze dicht tegen elkaar in wijnmoer in een kruik.
Anderen conserveren druiven liever in zaagsel of spanen van de zilverspar, populier of es. Andere menen dat je ze direct in graanschuren moet ophangen, maar ver weg van de appelen. Het stof van het graan zou uitstekend helpen bij het drogen.

In moderne tijden gebruikt men geen loog van as om de rozijnen te conserveren, maar zwavel.
Het plaatje past niet echt bij een Romeins verhaal, het is van Giovanna Udine. Maar het fruit ziet er zo prettig uit.