Ui-teindelijk

Waarom zit ik die ui-geschiedenis te wroeten? Gaat om een vroeg 19e-eeuws recept waar ik geen tegenhangers van kan vinden. Combinatie van ui en aardappel. En misschien is het recept wel ouder, want zolang ik geen vergelijkbare recepten kan vinden is alles giswerk. Daarom blader ik nog even door in Food in England. Bij de Grote Uien gaat het over het stoven/bakken.

Bak (grote uien, ik neem aan fijngesneden) in een pan met klontjes boter en een beetje bouillon om te beginnen, ze produceren daarna genoeg eigen vocht. (Ik denk: alleen bij verse uien). Doe in het begin de deksel goed op de pan en laat ze stoven, maar haal de deksel van de pan af vlak voor het opdienen om ze lekker bruin te laten worden. Beetje peper en zout erbij.

Dan volgt nog een tip: gooi de papierdroge gekleurde uienschillen nooit weg, ze zijn prima om soepen en stoofschotels een kleurtje mee te geven. Bouillon moet altijd gekookt worden met uienschillen om er een mooie kleur aan te geven.

Wat zou dat met de smaak doen? Of is dit één van die dingen die de Britse keuken een slechte naam hebben gegeven? Armoekeuken is het in ieder geval.
Je kunt de uienschillen ook gebruiken om eieren voor Pasen te maken. Probeer dan de uienschillen zo heel mogelijk te houden, wikkel ze om de eieren en bindt ze vast met een touwtje en kook de eieren hard. Laat ze afkoelen, verwijder de uienschillen en wrijf de eieren in met een beetje vet of olie. Natuurlijke versiering in bruintinten.

Dat koken van eieren met uienschillen deden de Egyptenaren ook al. Ik blogde daar eerder over, die Hamine-eieren.