Sandwiches met heel veel

Als kind was ik al dol op sandwiches, al waren dat vroeger vaak niet meer dan belegde boterhammen die doormidden waren gesneden en in een zakje of trommeltje mee gingen op schoolreisje. Mijn moeder deed daar gebakken ei op, en dat was bijzonder in die tijd. Sandwiches gingen ook mee voor de picknick tijdens zomervakanties, of naar het strand. En altijd weer zo'n gebakken ei er op. Een traditie. Hoe het ook zij, sandwiches horen bij zomer, picknick, vakantie, uitstapjes, zon en frisse lucht. Picknicken kun je ook prima in de tuin of op het balkon trouwens.

De sandwiches zijn wat meer 'sophisticated' geworden in de loop der tijden. Ik kocht ooit een boekje waarin prachtige recepten stonden. Engels boekje dus cucumber sandwiches incluis. Daarin stond ook dat je de zijkant van de sandwich in zure room of mayonaise of crème fraiche (ja, daar hoort een dakje op, maar ik heb geen idee hoe ik dat met dit nieuwe Franse toetsenbord moet regelen. Twee dakjestekens, maar dan krijg je ( of  [ en dat schiet niet op) moet dippen en dan in fijngeknipte sterrenkers. Het werkt is lekker en staat feestelijk.

Nu zit ik te lezen in Francatelli's Modern Cook uit 1846 en verheug me over zijn sandwiches, die in het geval van de versie à la Regence meer een uitgehold minibroodje met vulling van kip, ansjovis, gerookte tong of ham, Indiase augurken of mango, dragon en kervel en een laagje remouladesaus. Je mag ook kreeft nemen, maar dan geen ham of ossentong erbij.

Klinkt heerlijk. Maar nu die Indian gherkins. Iedere speurtocht levert een nieuwe vraag op.

Wordt vervolgd. 

Schilderij van  Charles Courtney Curran






 

Salade van tomaten met eau-de-vie

Op één van de vele brocantes die ik hier in de regio het laatste jaar bezocht heb, vond ik een kookboek. Hoe kan het anders. Het is het eerste waar ik naar zoek. Dit is een heel bijzonder boek met Recettes secrètes et insolites de nos régions. Streekrecepten dus. Met ook veel leuke etiketten, briefkaarten, versieringsvoorbeelden en kinderspelletjes er losbladig in. Beeldschoon, leuke 'weetjes' en lekkere recepten.

Mijn blik viel al eens op de Salade de Tomate à l'Eau-de-Vie. Omdat ik er nooit over zou peinzen om dat door de tomatensalade te mikken. Maar waarom niet? Het is alleen niet iets wat ik gewoonlijk in huis heb. En daarom wordt het vanavond - in het kader van Gereon's foodbloggersthema Provence een salade de tomate sans eau-de-vie, maar met een scheutje witte wijn. Daarmee heb ik dan zowel de alcohol als het zuurtje van de azijn ondervangen. Mocht ik ooit wel een keer eau-de-vie in huis hebben, dan zal ik zeker nog een poging tot authenticiteit wagen.

Voor vier personen heb je dit nodig:
Vier rijpe fraaie zondoorstoofde tomaten, 1 uitje (ik neem een sjalot), 1 bosje 'fines herbes', hetgeen zal zijn wat er in mijn kruidentuin voorradig is, en wat takjes peterselie. Een koffielepel eau-de-vie van vruchten, 1 koffielepel azijn, 2 eetlepels walnotenolie, zout en peper uit de molen.

Moet ik nog uit leggen hoe je dit gaat doen? Tomaten in plakken, laten uitlekken, ze willen dat je de pitjes er uit haalt, maar dat hoeft van mij niet. Doe de plakken tomaat in een ondiepe schaal en bestrooi met peper en zout, besprenkel dan met de eau-de-vie. Laat een uurtje staan. Laat dan de tomaten uitlekken. Meng in een kom notenolie en azijn en giet die over de tomaten. Voeg zo je wilt meer peper en zout toe. Strooi er de in dunne schijfjes gesneden ui en de fijngehakte kruiden over.

Eet er maar iets lekkers bij. Brood is al een goed idee, maar alles wat het zomerse Provence-gevoel bevordert is prima.