Animal, Vegetable, Miracle!
De Amerikaanse schrijfster Barbara Kingsolver verhuisde met haar gezin van Arizona naar een boerderij in de Apalachian country. Om daar een jaar lang van het land te leven met de seizoenen mee. Geen cola, geen chocola, geen producten met foodmiles. Alleen wat de lokale boerenmarkten en winkeltjes opleverden en wat ze zelf produceerden kwam op tafel. Ze leerden kaas maken, kalkoenen en kippen houden, slachten en verwerken, ze verbouwden graan en groenten en fruit.
In haar boek doet ze per maand verslag van haar belevenissen en ze geeft intussen ook veel informatie over de boerenstand in Amerika. Met af en toe informatieve bijdragen van haar man Steven Hopp en recepten van haar dochter Camilla.
Je steekt er veel van op. Niet alleen over het boerenleven, maar ook over hoe Amerika zichzelf langzaam wurgt door exorbitante consumptie. En de recepten zijn ook leuk. Ze zijn te vinden op www.AnimalVegableMiracle.com
gepost door Lizet Kruyff op
08:37
12 reacties:
Beste Lizet, Dit is de 2e keer dat je dit boek aanprijst. De hint is doorgekomen. In NL is dit zeker onmogelijk waar te maken. Tenzij je enorm veel geld steekt in een totale verlossing van exorbitante consumptie.... Maar da's het zelfde. of kan dit self-sufficiency support wel?
Groet Joep (van de Kaas)
Ha Joep, terug naar moeder Aarde met z'n alle, wat zou ze schrikken. Dat is vast niet meer haalbaar. Maar die idiote overconsumptie, daar kunnen we best wat aan doen. Geen snacks meer meenemen van het benzinestation, om maar wat te noemen. Zonder chocola hoef je natuurlijk niet te leven, maar af en toe een beetje en dan organische is misschien wel zo verstandig. En veel kersen snoepen in het seizoen, niets mis mee, maar geen aardbeien met Kerst willen, tenzij je ze zelf diepgevroren hebt. Met een klein beetje meer bescheidenheid kom je vast al een heel eind! Lizet
Oké, Maar voeg jij dan "terug naar moeder Aarde" in het zelfde rijtje als terug naar de oertijd? Bijv: Kinderen die nu weer wat meer onderwijs krijgen in het zelf onderhouden van een moestuintje is ook een soort van "terug naar moeder Aarde. Dat kan alleen maar goed zijn toch? Joep.
Kinderen vertrouwd maken met onze voedselketen, schooltuintjes, allemaal helemaal goed. Maar massaal de hele wereldbevolking aan de zelfvoorziening krijgen, dat lijkt me onmogelijk.
We zijn toch slim en rijk genoeg om duurzamere oplossingen te kiezen dan meer, groter, sneller.
Nee, ik denk dat ook niet. Zelfvoorzienend leven zoals iedereen een paar hectare..is een mooie utopie. Maar dat "meer, groter, sneller" knaagt wel aan mijn gevoelsleven. En toch ook lees je dan boeken zoals Animal Vegable Miracle etc. Zo ben ik laatst begonnen met het lezen van boekjes over hoe je moet wecken. Nu volkomen uit de tijd. Loop je dan voor of achter is de vraag.
wecken, inmaken, jams maken, conserveren is weer helemaal van deze tijd, want duurzaam en feel good. wel een beetje voor de mensen die er tijd voor hebben/willen nemen. heb hier nog het oorspronkelijke boek van Weck,waarin ook staat hoe je ganzenlever moet steriliseren! Toen wij hier pas woonden stopten we ieder jaar een deel van de pruimenoogst in de vriezer. Maar eigenlijk deden we er niets mee. Maakte ik massa's potten jam, maar wij eten zelden jam. Nu vries ik het surplus aan bonen, appelmoes, stoofperen etc. wel in en dat gebruiken we ook. Toch een beetje feel good....
Er is nog een ander boek van haar hand dat ik aan kan bevelen: The Poisonwood Bible.
Hier wordt een Amerikaans gezin uit de jaren 60 voor één jaar naar Belgisch Congo uitgezonden om het Woord te verkondigen.
Ieder lid van het gezin verteld om de beurt een hoofdstuk en de schrijfster volgt de familie twee generaties lang.
Bij aankomst in de kleihut blijkt de meegenomen Betty Crocker cakemix waardeloos, de meegenomen zaden komen niet in bloei, door het ontbreken van amerikaanse bestuivers, en kleine spiegel van de tienerdochter de enige in het dorp..
De vanzelfspekendheid van electriciteit en water, en vele andere vooringenomen standpunten worden stuk voor stuk en soms wreed bijgesteld.
Een prachtig boek waarin de politieke situatie in die tijd niet geschuwd wordt maar de menselijkheid centraal staat.
dag dag
Caroline
Ben meteen Barbara Kingsolver - fan, ga meer boeken zoeken, dank, L.
Oké. Het is dus niets meer dan "feel good". Het nu meest gebruikte marketinginstrument. Ik kocht laatst een broodbakmachine voor het ultime feel good moment.
Ik ben (tegen beter weten in) ook (oude)boeken aan het verzamelen over dit soort onderwerpen. Maar dat doe ik toch hoop ik niet alleen voor een feel good moment. Er ontstaan nu wel nieuwe inzichten. Misschien dat ik dat te gelde maak. Da's ook feel good...
Kennis vergaren, herontdekken van de eetcultuur en oude inzichten opnieuw toepassen op het gebied van voedselproductie, of conservering, of verwerking, of consumptie is naast 'feel good' ook met een duur woord: de geschiedenis van het materiele erfgoed, culinaire geschiedenis. Gewoon een vak ;-).
Amen!
Joep, bij de beschrijvingen van onze politieke fouten met name in Belgisch Congo bekruipt mij verre het gevoel van " feel good ", daarintegen kan het vakkundig omschreven van de heerlijke smaak of geur van " vergeten eten" mij in vervoering brengen.
Niet alleen een vak maar ook de passie en de liefde voor natuur en erfgoed van een goede schrijver kan mij het water in de mond doen lopen.
Neem de geur van jouw vers brood, een heerlijk maar moeilijk te verkrijgen aardbeienras of een kruidig gewas...DAT kan je terug kan brengen naar je jeugd of een moment van intens genot.
DAT mijn waarde Joep, noem ik "feel good"
dag dag
Caroline
Oké, Dat is duidelijk. Groet Joep
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage