Soep-Hein

Het lied van Soep-Hein was een van die krakers die thuis regelmatig gezongen werden. Onderdeel van de Struwwelpeterchens, die in 1844 door de Duitse arts Heinrich Hoffman voor zijn driejarige zoontje Carl als Kerstgeschenk werden gedicht en getekend. Lees de details op de Duitse wiki. Soep-Hein heet daar trouwens Suppe-Kaspar, zoals je op het plaatje kunt zien. Maar om wat voor soep gaat het hier?




Niet het bordje kippensoep zoals wij dat nu uit een pakje of blik toveren, of cup-a-soup. In de 18e eeuw is Suppe in de Duitstalige gebieden de omschrijving voor een schijf brood in een diep bord, met daarop een plak vlees of een visfilet en daarover erwtenbouillon of andere groenten- of vlees bouillon.
Op de tafel die Hoffman tekent is het duidelijk dat het om een maaltijdgerecht gaat en niet om een voorafje. Kijk maar bij Philipp die schommelt en het tafelkleed meetrekt.



Een terrine op tafel en mes en vork. Wat zegt Henriette Davidis in 1872 over soep in Die Hausfrau? Bij het koken van de soep moet je rekening houden met het aantal mensen aan tafel als je de hoeveelheid vlees bepaalt. Zij geeft recepten voor rundvlees- en kalfssoep, maar ook heel veel soep op basis van grutten, rijst, aardappelen, in combinatie met bonen. Niet de verfijnde bouillons die wij kennen.
Neem nou het recept voor Karnemelksoep met roggebrood en bloem, een middag- en avondsoep: Korsten en resten van roggenbrood worden met wat anijszaad in water heel week gekookt, waarbij men op twee uur rekenen moet. Dat moet de karnemelk waarin de bloem is geroerd worden toegevoegd en zo lang geroerd tot de soep, die ook nog wat zout kan gebruiken, goed doorkookt. Is de karnemelk sterk met water verdund, dan kun je de smaak met enkele kopjes gekookte melk verbeteren. Reken op een tot anderhalf uur kooktijd.

Bij voorbaat gooi ik mijn lepel neer! Loop met die nare soep maar heen, ik wil geen soep meer eten, NEEN!