<Mededelingen van land en tuinbouw>

dinsdag, december 09, 2008

Hoort zegt het voort



Als kind zat ik bij de kabouters, en later bij de padvinderij. Stomme uniformjurken bij de kabouters, moest zwarte gymbroek onder, afzaksokken, mutsige muts. En alles in een onflatteuze kleur bruin. Maar we deden wel leuke dingen. Veel met natuur enzo. En zingen. Wanneer ik de kreet hoort zegt het voort hoor of lees, galmt het meteen in mijn hoofd verder: dat nu jong Nederland niet meer teert op de kracht van een roemrijk geslacht, maar aan het werk gaat met eigen hand. En denk maar niet dat ik als kind begreep van een roemrijk geslacht was.

Hier de complete tekst, die tot mijn verbazing van Manna de Wijs-Mouton blijkt te zijn. De muziek is van P. Rubens. Het lied staat ook in Kun je nog zingen, zing dan mee.


Padvindersmars


Hoort, zegt het voort
Dat nu Jong Nederland
Niet meer teert op de kracht
Van een roemrijk geslacht
Maar aan het werk gaat met eigen hand

Werk maakt ons sterk
Helpt ons in het leven voort
Wij rusten niet uit
Want wij willen vooruit
Daar de toekomst aan ons behoort.

Naar de bossen naar de duinen
Het volle leven tegemoet
want de frisse zin
brengt de buitenlucht er in,
en een waakzaam oor
houdt ons op het rechte spoor.

Zij die eens de vlag wil hijsen,
op het werk van onze tijd,
houdt vol haar keus,
blijft trouw aan onze leus:
Wij zijn bereid.

Labels:

4 reacties:

Blogger Anke zei...

Heel leuk om dit lied nog eens te lezen (en in gedachten heel hard te zingen), maar wij zongen:

Naar de duinen, naar de bossen

en niet

Naar de bossen, naar de duinen

Vriendelijke groet.

11 december 2008 om 09:49  
Blogger Lizet Kruyff zei...

Beide versies komen voor, Anke. Ik meen dat wij ook zongen: naar een toekomst die ons bekoort. Maar het kan goed zijn dat ik dat allemaal niet zo goed verstaan heb indertijd. Liepen jullie de duinenmars ook? En de Rode Kruismars?

11 december 2008 om 09:57  
Blogger Anke zei...

Dag Lizet,

Wij liepen wel marsen, maar alleen in Twente (en of die ook namen hadden, vast wel, maar die weet ik niet meer).

11 december 2008 om 15:32  
Blogger Lizet Kruyff zei...

Dag Anke, zingen hielp wel bij die lange afstanden, waarbij de sjeik die op zijn fiets zat ook een favoriet was!

12 december 2008 om 09:08  

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage