Pauw vs Kalkoen - 1

Langs het rustige hondenuitlaatlaantje staan af en toe een stel pauwen op wacht. Witte pauwen Ze horen bij een even statig wit landhuis waar ze een echt grasveld hebben. Maar ze houden meer van slummen bij de boerderij next door, of ze spelen hangjongere op straat in het bochtje. Ze gluren, dat is dan wel weer echt dorps, naar wie er voorbij komt.
Pauw kun je eten, maar lekker is het niet. Het vlees is erg droog. Wel was het in de middeleeuwen chic om pauw op te dissen in de vorm van een hartige taart. Sierde de tafel wel fraai op. Je ontdeed de pauw van zijn jas, die je vervolgens goed bewaarde. Dan maakte je een hartige taart met het vlees en nog het een en ander, bakte die, vervolgens propte je de pauw ook nog eens vol met gare vulling, en dan zette je die pauw over de hartige taart heen op een grote schotel. Pronk-eten voor de hogere adel, meer was het niet. Je begrijpt dat de uit de Nieuwe Wereld afkomstige kalkoen snel opgang deed. Daarover later meer.