Kalkoen vs Pauw - 3

Vandaag iets over Jean Bruyerin-Champier. Hij was lijfarts van de Franse koning Francois I deed in 1560 een lijvig werk het licht zien: De Re Cibaria. Niet zozeer een culinair werkje, maar meer in de traditie van de gezondheid van het eten. De pauw krijgt er natuurlijk aandacht in - net ls alle andere vogels. Maar ook de kalkoen heeft in boek XV een eigen hoofdstukje. Dat luidt ongeveer zo:

Sinds enkele jaren zijn er exotische vogels, die ze Indisch hoen noemen. Ik geloof dat ze het eerst door de Spanjaarden en Portugezen hierheen gebracht zijn. Die ontdekten ze in de Nieuwe Wereld van India. Ze zijn ongeveer even groot als pauwen. De vrouwtjes hebben niet van die fel gekleurde veren, ze leggen eieren die ongeveer even groot zijn als die van ganzen: zij zijn wit en eetbaar. De mannetjes onderscheiden zich door verschillende kleuren en ze zijn groter dan de vrouwtjes. Ze hebben niet - zoals onze hanen - een onderscheidende kam, maar rood een een beetje vlezig, die zelfs als kleine vaantjes van hun snavel af kan hangen en erg lang kunnen worden. Wanneer je de vogels opjut en verstoort zwellen de vaantjes op tot enorme proporties en veranderen ze van kleur. Ze kunnen slecht tegen ons klimaat en het is lastig om deze delicate vogels te fokken. Ze zijn namelijk vraatzuchtig en hebben veel voedsel nodig. De jongen hebben constante toegewijde aandacht van de verzorger nodig.

Morgen iets over het vroege fokken. Er bestaan namelijk nog afstammelingen van deze 16e eeuwse rassen.