Vooroordelen

Engelsen zijn dronkelappen , Fransen trots en verwijfd, Duitsers ruwe wellustelingen, Normandiers ijdele snoevers, de mensen uit Poitou verraders en avonturiers, de Bourgondiers dom en platvloers, de Bretonnen wispelturig en onbetrouwbaar, de Lombarden gierig, verdorven en laf, de Brabanders bloeddorstige brandstichters en plunderaars en de Vlamingen spilziek, gulzig, zacht als boter en aartslui.
Aldus Jacobus van Vitry in de elfde eeuw. Deze vooroordelen hanteerde men aan universiteiten, waar de docenten en studenten in naties bijeengebracht waren, die overigens nog niets met de territoriale grenzen te maken hadden, of politieke betekenis hadden. Het was meer een kwestie van taal, lees ik bij Jacques le Goff.
Na het uitwisselen van deze beledigingen vielen er vaak klappen, besluit Jacobus van Vitry zijn beschrijving.
Soms denk ik wel eens dat er niet heel veel veranderd is sinds de middeleeuwen, of misschien is het een kwestie van regressie.


Jacques le Goff, de cultuur van middeleeuws Europa, Wereldbibliotheek, 1987.