Merovingisch zwijn

Aan de rand van Leiden, vlak bij Corpus, graven archeologen van de universiteit een Merovingische haven op. Die ligt aan een oude loop van de Rijn met een eikenhouten kadebeschoeiing van ruim honderd meter. Er hebben huizen gestaan, resten van waterputten, aardewerk en botten komen aan het licht.
Opgravingsleider Jasper de Bruin vertelt dat de beschoeiing van de kade van dikke eiken palen en planken is, of van vlechtwerk. Verder is er een uitgeholde boomstam gevonden, die als waterput diende. Op dit moment gaan de ondezoekers er van uit dat het eikenhout uit de buurt kwam, dus dat de omgeving van Leiden met stevige eikenbossen begroeid was.

Het botmateriaal bevat veel varkensresten. Dat vindt De Bruin bijzonder, want het varken was een luxe dier. Het levert alleen vlees en niet zoals runderen, schapen en paarden ook andere producten of werkracht.
Daar ben ik het niet mee eens. Varkens zijn de vuilnisvaten van de samenleving. Van varkenshuid kun je leer maken en van de haren borstels. Kortom: ze hebben wel degelijk een dubbeldoel, ook al kun je ze niet melken, of voor de kar spannen. Eigenlijk weet ik niet veel van het varken in de 6e en 7e eeuw. Ik heb ergens wel vroege plaatjes, maar die heb ik nog niet opgeduikeld. Die volgen.