Eten in het Rijksmuseum

Gisteravond de eerste debatavond in de Rode Hoed over onze landbouw en ons voedsel in deze eeuw. Van debat kwam het nauwelijks. Ik zat er met rode oortjes te luisteren of Ronald Giphart en Wim Pijbes, directeur van het Rijksmuseum, nieuws zouden brengen op het gebied van culinaire geschiedenis. De eerste had als thema Smaak en dan meer bijzonder Goede Smaak door de eeuwen heen. De tweede de Nederlandse culinaire identiteit. Het was kennelijk wat te hoog gegrepen. Giphart kwam niet verder dan een cabaretesk betoog, met belangrijkste stelling als je heel goed tussen de herrie door luisterde: voor nu en straks: less is more, in tegenstelling tot het middeleeuwse: more is more.
Wim Pijbes had moeite om zijn tekst van het papier voor te lezen, zijn vingertje bij de regels. Zijn droom is een driesterrenrestaurant in het Rijks, en kaartjes bij de eetschilderijen met de recepten van het vertoonde, en dat je die gerechten in het museumrestaurant kunt nuttigen. En een proeftuin, kruidentuin en wat niet meer. Misschien zijn bij deze man de jongensdroom en ambitie ietwat door elkaar geraakt.