Overpeinzen

Noodgedwongen ben ik dezer dagen overgeleverd aan contemplatie. Een interessant gipskorset stelt mij in staat alles te doen wat iedereen altijd uitstelt tot het moment waarop een been gebroken blijkt. Lezen, nadenken, lijnen uitzetten voor de komende jaren. Met uitzicht op de herfstkleuren buiten, de boeken in de bieb binnen.
Zonder in Cruyffiaanse uitspraken te vervallen, it has its moments.
Of, om wijlen Martin Bril te citeren:

Je mist meer dan je meemaakt. Helemaal niet erg.

En dat is ook zo. Ik ben in blijde afwachting van de layoutproef van een boek, kan wat eindredigeren, een verrukkelijke stapel boeken wegwerken, en een paar projecten goed doordenken waar ik al tijden eigenlijk net iets te weinig tijd voor had.
Inderdaad: helemaal niet erg.