Maretak

\

Er zijn weinig planten waar systematisch zo mysterieus over wordt gedaan. De maretak is al vanaf de oudheid symbool voor allerhande geheimzinnigs. Het is een parasiet: waar de maretak tiert, sterft de logeerboom uiteindelijk. Leven en dood zijn onlosmakelijk verbonden.
De maretag is groen en draagt bessen wanneer de blaadjes van de bomen gevallen zijn. En wanneer je hem plukt en droogt wordt hij goudkleurig met een groen waas. Heel anders dan gewone planten en dus extra mysterieus.
In Bretagne - met name rond de golf van Morbihan - hingen de boeren vroeger een bos maretak aan de deur van huis en stal om boze geesten te weren. Zo tegen juni zijn die bossen goudgeel.
De Keltische druiden vereerden de maretak bovenal wanneer deze in een eik groeide. Eiken sowieso heilig, dus de combinatie was dat al helemaal wonderbaarlijk. Aan deze maretakken werden allerlei geneeskrachtige werkingen toegedicht. Droegen vrouwen een bosje maretak bij zich, dan werden ze gemakkelijker zwanger, om maar wat te noemen. En het hielp tegen epilepsie, zweren en andere ongemakken.
Van alle bijgeloof is niet veel blijven hangen, nu is de maretak vooral leuk voor de Kerst, om onder te zoenen. Hier hangt een bosje maretak goudkleurig te zijn tegen de schuur. Consumeren zou ik afraden.