Paprika

Gisteren keken we in de kas van paparikateler Van Tuyl in Zaltbommel-buiten, vlak om de hoek hier. 62.000 vierkante meter paprikaplanten die biologisch en duurzaam worden grootgebracht. Nu levert het bedrijf groene paprika, de planten moeten nog groeien en de halfrijpe vruchten worden geplukt anders wordt te plant te zwaar en groeit hij trager. Straks mogen de vruchten rijpen en zijn ze rood. Groot en groen, groot en rood. Rijen vol met Friendly en Scirocco paprikas.

Het is een prachtig bedrijf en een goed product. Al vind ik grote paprikas niet per definitie culinair interessant. Grote rode, wat bejaarde zijn prima om te roosteren en villen. Kleine, wat vleziger exemplaren vullen we na ze heel kort geblancheerd te hebben. Vulling van roerei op smaak gebracht met veel groene kruiden, of juist met een theelepel curry paste van Patak. Een kleine paprika is dan net leuk als voorafje of lunchgerecht.

Maar de consument schijnt die grote glanzende dingen te willen hebben. Waarvan je zo verschrikkelijk gaat boeren als je ze rauw door de sla snippert. Gelukkig heb ik ontdekt dat je in de loop van de middag via de zijdeur aan het bedrijf kunt kopen. Kleine, wat vleziger exemplaren zitten daar ook tussen. We namen vast wat mee naar huis om te experimenteren. Een kleintje om direct te eten, een om een week te bewaren en het verouderingsproces te bestuderen en dan te eten, en eentje om twee weken te bewaren voor hetzelfde doel. Verslag volgt.