Sla

Sla is een lastig woord. Een verzamelnaam voor groene blaadjes van verschillende rasjes en zelfs soorten. En als salade voor een veelheid aan gerechten en recepten.
Beperken we ons vandaag maar even tot de Latouw van de Verstandige Hovenier. Die schaart daaronder de kronkel- en kropsla, of sluitkroppen. Je moet die in maart in welgemeste vette grond zaaien. Als je al vroeg wilt oogsten dan moet je ze op een meloenberg of andere warme en goed op de zon gelegen plaats zaaien.
De kropsla wordt onder gele wortelen of ajuin gezaait en gedunt.

De latouw wordt gemeenlijk rauw met olie, azijn en zout gegeten en wekt dan enigzins de eetlust op, aldus de Hovenier. Ik leerde in Zwitserland, dat je de sla juist aan het eind van de maaltijd moest eten. De azijn of het citroensap in de vinaigrette zou de smaak van de wijn verpesten, dus de combinatie was anathema. Valt wat voor te zeggen.
Op de foto de prille eikenbladsla op de moestafel.