Tomaten zaaien

Vandaag moet het er eindelijk van komen, de tomaten krijgen aandacht. Ik heb een aantal plantjes van gewone tomaten, maar al de hele tijd kijkt een zakje zaadjes van de Marmande-tomaat me verwijtend aan. Naar mijn idee was het nog te koud, zelfs in het minikasje, om ze voor te zaaien. Vandaag is echter het moment aangebroken: ze gaan de grond in.
Er moet nog een paleisje voor ze getimmerd worden om ze te koesteren op een zuidmuurtje, afgeschermd van onze koude wind en regenbuien, want daar houden ze niet van.
De Marmande is een vleestomaat. Niet zo grillig als deze hier op het 18e eeuwse keukenstuk van Menendez. Waarom zijn wij van tomaten toch gaan verlangen dat ze kogelrond en glad van huid werden? Eigenlijk zijn deze wilde vormen toch veel leuker?

Volgens Turkenburgs Handboekje voor de Groente - een vooroorlogs exemplaar - moet je half april in de koude bak zaaien, als ze dan opgekomen zijn, dienen ze verspeend te worden en in een verwarmd vertrek voor een zonnig venster te worden geplaatst. Na 20 mei mogen ze dan weer naar buiten. Maar waarom moeten ze in de koude bak gezaaid worden? Het staat er niet bij. Er wordt maar een enkel ras genoemd, de Vahle Leader. Nu geheel vergeten. We kregen er talloze rasjes voor terug.

De tomaat is nog een relatief onbekende groente. Turkenburgs tips voor de keuken zijn ronduit karig en zelfs een beetje akelig:

Tomaten worden op verschillende wijzen toebreid, met of zonder andere spijzen, in soep en saus, gestoofd en ingelegd en zelfs door wie er van houdt, rauw gebruikt. Om in te leggen kunnen ook de onrijpe groene vruchten dienen.