Wasdag

Maandag wasdag, zo was dat vroeger toen de wasmachine nog geen dagelijkse wasjes voor ons draaide op ieder uur van de dag of nacht. Hier zie je nog wel op maandag de waslijn vol hangen met wapperende hemden, overalls, sokken, broeken, doeken, lakens, slopen. Met dit weer is alles zo droog. Van vroeger kan ik me nog herinneren dat er ketels op het vuur stonden, waarin de was gekookt werd. We erfden met het huis twee van die ketels, waar jarenlang het kippenvoer ratvrij in heeft gezeten.
Voor zeep had je een klopper van gaas, waarin je een stuk zeep door het water sloeg om een sopje te fabrieken. Energie en tijdrovend karwei, de was van toen.

Op wasdag werd er dus eenvoudig gegeten, want moeder had het druk. Restjes of kliekjes, opgebakken aardappelen, een blik soep, vla van de melkboer. Restjes verwerken wij meestal tot een boerenomelet. Ook snel op tafel en smakelijk.
Restjes weggooien was er niet bij in een gezin waarvan de moeder nog tegen de hongerwinter aanleunde. Maar op zich is het weggooien van eten natuurlijk weinig duurzaam. De middeleeuwse keuken was trouwens vooral een restjeskeuken. Het grote gebraad ging niet in een keer op, de restjes kwamen de volgende maaltijd weer op tafel, koud, of opgewarmd, met een ander sausje. Morgen meer over de tijd toen duurzaamheid nog zuinigheid was.