Aroma

Vroeger stonden ze in iedere eetgelegenheid op tafel, die setjes met stoffige witte peper, zout en een flesje Maggi aroma. Houdertje van proper roestvrijstaal. In het bistrotijdperk verdwenen ze eerst uit de stedelijke restaurants, later ook in de provincie. Heel soms zie je ze nog, of weer. In het kookboekje dat ik deze week kreeg, en waar ik gisteren al over blogde, de Koffietafelgerechten van M.J. Krabbe, duikt de aroma (zonder merknaam) veelvuldig op. Sommige huishoudschoolkookboeken tonen minder schroom en schrijven gewoon Maggi-bouillonblokjes en dito aroma voor, maar daar staat dan wel een flinke advertentie tegenover. Dat is hier niet het geval. Wat zit er in Maggi en waarom werd deze universele smaakversterker zo populair? Gemakkelijk, dat is het wel. Een flesje dat altijd iedereen een herkenbare smaak aan een gerecht laat geven.

Waar begon het? Het begon aan het eind van de 19e eeuw, met Julius Maggi (1846-1912), die de smaakmaker bedacht en er zijn naam aangaf. In 1890 opende de fabriek in het Zwitserse Frauenfeld. Julius werkte samen met de natuurkundige Fridolin Schuler, die bedacht dat je de maaltijden voor de hardwerkende arbeider in de industrie kon oppeppen met gemalen peulvruchten. Samen sloegen ze aan het experimenteren, maar het liep op niets uit. Julius liet het er niet bij zitten en bedacht dat je van dat peulvruchtenmeel uitstekend instantsoep kon maken. Zo begon het in 1886. Die soep moest wel op smaak gebracht worden, en daar had je dus aroma voor nodig. Een tweede productlijn kwam tot stand rond 1889. Bouillonblokjes volgden - minikubusjes zwarte smeur afzonderlijk verpakt in een bruinig papiertje, verzameld in een plat doosje per pakweg tien. Officieel werd de fabriek in 1890 als de Fabrique de Produits Maggi S.A. Het merk werd uiteindelijk overgenomen door Nestle in 1947.

Maar wat zit er nou in Maggi Aroma? Geen lavas, al zou je dat wel denken. Lavas heet in de wandelgangen ook wel maggi-plant, omdat het er zo naar ruikt. Maar het maakt er helemaal geen deel van uit. Zout, MSG, en wat nog meer? Ik heb geen idee. Misschien wel hetzelfde als in dat andere wagensmeer, Marmite. Ik geloof dat ik het ook helemaal niet wil weten. Komt het huis niet in! Ook niet voor de nostalgie.