Erwten

Uit het Leipziger Kochbuch van 1745 bereidden we erwtenpeulen gevuld met erwtenpuree, gestoofd in bouillon. Het hele verhaal staat op www.foodlog.nl bij de rubriek Kennis. Want wie eet er nou de schillen van de erwten? Zijn die wel te verteren? Een beetje wel, maar meer leuk en kleurrijk op tafel, zoals je op de foto ziet. Kluifwerk in een tijd dat bestek nog spaarzaam in omloop was. Wat zegt de schrijfster Susanna Eger nog meer over erwten? Achterin haar kookboek vind je niet alleen lijsten met gewichten en maten, de tafels van 1 tot 10 (de Rekenende Kokkin), een keukeninventaris, maar ook een lijst met voedsel. Over erwten zegt zij:

Erwten, groene, maar ook peultjes, zijn jong met boter en peper te bereiden, of bij jonge kippen. Dat is helemaal niet ongezond, maar rauw gegeten zorgen ze voor een stinkende adem. Wie er teveel van eet krijgt last van flatulentie.

Erwtenrecepten geeft ze ook: je maakt er puree van, dat kan op drie manieren. Je eet de puree met braadworst. Je kunt ook erwtenpuree maken met wat gemalen amandelen, saffraan, suiker en gemberpoeder erdoor en bestrooid met rozijnen opdienen. Dat kun je koud of warm eten. Je kunt de erwtenpuree ook met gekookte rijst mengen en er wat gesmolten boter of rundvet over gieten, maar je kunt er ook een pepersausje over doen. Nu nog op zoek in de ruim vijfhonderd pagina's naar het pepersausje, want een receptenindex heb ik nog niet kunnen vinden.