Gans anders

De verse ganzenborsten bereidden we op basis van een 19e eeuws recept, heel smakelijk. We gaven er wel een hedendaagse draai aan, omdat we de spullen gebruikten die we in huis hadden: in dit geval dus pancetta in plaats van bardeerspek, en olijfolie in plaats van roomboter. Niet erg, het ging tenslotte niet om een hele gans, zoals in het recept van Rijntje Biljardt uit 1840, maar om een Canadese en een grauwe borst.

Voel je verschil bij het hanteren van deze borstjes? Jazeker, duidelijk is de Canadees prettig stevig, ten opzichte van taaier stevig bij grauw.

We verwarmen de oven voor op 160 graden hete lucht. We maken de borsten voorzichtig schoon, deppen ze droog en bekleden boven en zijkant rijkelijk met plakjes vette pancetta, die we met een kruidnagel vastzetten. Dan gaan de borsten in een glazen ovenschaal waarin een laagje olijfolie. Vervolgens gaat het geheel veertig minuten in de oven.

Resultaat: heerlijk malse, net gare ganzenborsten. De Canadees is subtieler van smaak, verfijnder. Heel prettig. We besluiten na proeven en vergelijken om de Canadees geheel op te eten en de grauwe borst te laten afkoelen en koud te eten de volgende dag. Dat bleek een geweldig goede beslissing. Koud was de borst aanzienlijk smaakvoller, kauwde hij lekkerder weg.

Morgen gaan we de licht gepekelde borsten bereiden.