Nog meer Aubergines

Begon ik de aubergine net serieus te nemen, kom je een plaatje als dit tegen. Erg Play with Food. http://tinyurl.com/24g9ge

Toch nog maar even wat meer geschiedenis. In het Boek van de Landbouw van Ibn Al-Awwam, die in het elfde eeuwse Spanje woonde en werkte, staat ook een verhandeling over de aubergine. Die heet dan nog badingan, of badenjan, hetgeen nog erg naar het Perzisch klinkt. Hij beschrijft hoe je de aubergine dient te telen, van het zaaien tot de oogst. Een soort samenvatting van de kennis tot dan toe. Op dat moment zijn er vier soorten bekend, die uit Egypte met witte vruchten, die uit Syrie met purpperen vruchten, ten derde die uit de omgeving, die lange zwarte vruchten draagt en tot slot die uit Cordoba die meer bruin van kleur is.


Recept

Je bereidt ze door ze te koken op een zacht vuur met zout en azijn, daarna moet je ze in kwarten snijden als ze te groot zijn of met een trancheer mes of met een ijzeren mes dat je met sesamolie hebt ingesmeerd, anders gaat de aubergine naar roest smaken. De stukken aubergine doe je dan in een pot met zoet water tot alles net onder staat en je laat het zout eruit trekken. Dan laat je ze een uurtje uitlekken op een treeft. Vervolgens bak je ze in olie met kleingesneden ui, melisse en peterselie. Je doet er fijngestampte komijn, galanga en kaneel bij en tenslotte sprenkel je er wat azijn over, granaatappelsap en olie. Dan laat je het een dag marineren en eet je deze delicatesse.