Appelstruif

Voor de Historische Smaakmarkt op de Parade komend weekend in Den Bosch ga ik vandaag weer door met het bijeensprokkelen van historische ingrediënten. Met groente en fruit valt het nog mee, maar vlees en vis, dat mag allemaal niet meer zomaar, laat staan levende kippen of kleinvee. Jammer, want het historische hart hunkert naar een kakelende kip in een rieten mandje, en wat zieltogende vissen op een platte rieten mand. Niet diervriendelijk en niet gezond dus nu verboden. Vroeger was het juist dat teken van leven een aanduiding dat het dier vers genoeg was voor consumptie. Tijden veranderen en smaken ook.
Laten we dus maar een simpele eierstruif bakken met stevige appelen. Rabau, rabauw, of rabouw-appelen zijn zure appelen die niet stuk koken. Niet echt te vervangen door een goudrenet of andere moesappel, die snel stuk koken. Kun je geen oude appeltjes krijgen als de grauwe renet, dan is een granny smith nog niet zo'n gekke keuze.

Om een appelstruif te bakken
Neem twaalf Rabouwappelen en snijd die in vieren, zoals voor een taart. Doe ze in een platte pan en daarbij een flink stuk boter en wat suiker, schud ze dikwijls om, maar roer er niet in. Als ze zacht zijn, doe er dan vier tot zes geklopte eieren doorheen. Neem dan een pan met boter en als het schuim van de boter is weggetrokken, strooi dan een dikke laag fijngestampte beschuit, vermengd met suiker en kaneel over de bodem, zodat die bedekt is. Doe dan de appels daarop. Bestrooi dit weer met het genoemde beschuitmengsel tot de appels bedekt zijn. Doe het dan in de oven en laat het bakken tot het gaar is.