Huiselijk tafereeltje

Het stel dat op het plaatje gezellig aan het tafelen is zit op een klapbank, althans, de leuning kun je omklappen. Dat was voor de kleinbehuisde middeleeuwse mens heel handig. De tafel stond op schragen en kon na gebruik worden opgeborgen, de rugleuning van de bank klapte je om, zodat je met je gezicht naar het vuur kon zitten. Tijdens het eten roosterden deze mensen hun rug aan het vuur. Lekker warm.
Ook sliep het stel in deze kamer, gezien de bedstee. Toch was dit geen arm stel, maar dat ene vuurtje gebruikte je nuttig. Brandhout was een kostbare zaak.
De tafel is netjes gedekt met een tafelkleed met plooien, de disgenoten hebben ieder een mes en een beker en een 'bord' van brood, aardewerk of tin, maar eten samen uit de schaal. Er staat ook een wijn- of bierkan op tafel en een zoutvat.
Zo'n plat bord maakt het eten van nattige spijzen onhandig. Daarvoor heb je echt wel een kom nodig. Wat zullen zij gegeten hebben? Een geroosterd stukje vlees, of gerookte ham? Vis? Brood en kaas? Een hartige taart? Die laatste maakte je ongeveer zo, ik vertaal vrij uit het Allemaans:

Wilt u een pastei maken, neem dan gerezen deeg en maak daaruit een bodem. En neem een rauwe jonge duif of een jonge kip in kleine stukken en snijd spek in blokjes en leg die in de taartbodem en kruid het goed en leg een korst van goede eieren op en bak hem in een oven.

Dat 'kruid hem goed' betekent waarschijnlijk een mengsel van gemberpoeder, peper, nootmuskaat, komijn, en wellicht ook wat marjoraan en tijm.

Je kunt er met moderne middelen mee overweg: neem hartige taartdeeg, bekleed daarmee een taartvorm, leg er stukjes kip en spek in, giet er een aantal losgeklopte eieren over en bak hem in de oven. Wij zouden er nu ui bij doen en wellicht knoflook. Maar die ontbreken in het oorspronkelijke recept.