Ravioli - Roffioelen

Er kwam een vraagje achterlangs of ik iets meer over die middeleeuwse ravioli wist. Bij deze. Ravioli noemden we hier roffioelen. Of die oe ook als oe in oesters werd uitgesproken? Waarschijnlijk niet. Heel lang geleden vertelde de docent Middelnederlands dat de verlenging van een klinker als a of o werd aangegeven niet door twee aa's of twee oo's maar door ae, ae, oe, oi. Denk aan Oirschot, oirbaar. Het is dus goed mogelijk dat roffioelen als roffioolen werd uitgesproken, waarmee de klemtoon op die dubbele oo/oe ligt. Kortom: klinkt als ravioli op z'n Hollands.

Deegflapjes met vulling is natuurlijk een prima manier om fingerfood te bereiden vóór de uitvinding van ons huidige bestek en serviesgoed. Daarbij conserveer je de vulling. En dan is het ook nog gewoon eens een heerlijk gerechtje. In de eerste kookboeken in de Nederlandse taal kom je ze tegen met verschillende vullingen. Eén type heeft zelfs een eigen naam gekregen: sluperkens. Zo'n naam geeft al aan hoe geliefd zo'n hapje in die tijd al was. Voor raviolideeg verwijs ik naar de online recepten, zoals te vinden op: http://www.pastamaken.nl/zelf-pasta-maken/basisrecept/

Sluperkens

De vulling maak je zo: rundermerg, suiker, gemberpoeder, kaneelpoeder, fijngeraspt geroosterd wit brood, aangelengd met losgeklopt ei. Je kunt het merg vervangen door lamsgehakt met rozijnen, of door zalm met appelen. De specerijen blijven hetzelfde.
Volgens het recept moet je ze bakken of in de taartpan garen, maar je kunt ze natuurlijk ook in water of bouillon koken. Net wat je wilt.

Op het plaatje de middeleeuwse pastaproductie.