Looft de Ui

De alliumfamilie ontbreekt in de Kloostertuin van Walafried Strabo uit de 9e eeuw. De bescheiden ui figureert nauwelijks in de geurige middeleeuwse kruidentuin, al werd bijvoorbeeld het sap tegen oorpijn en oorsuizen gebruikt. Hij hoort in de moestuin en tuinderij. Vanaf de middeleeuwen is er wat teeltinformatie te vinden. In Frankrijk bijvoorbeeld - vooral in de omgeving van Parijs en in Normandië - al is die informatie vooral gekoppeld aan de streek (het terroir). Men kende ´de rode uien van Corbel´.
Zelfs in de 18e eeuw noemt een plantkundige als Des Combles (Lyon, Agriculture. Ecole Potager ca 1740) niet meer dan negen rasjes. Pas in de 19e eeuw zie je in Frankrijk dat de streek-uien ruimere bekendheid krijgen. Zoals de Bleekrode van Niort. Zelfs mijn oude Turkenburgzaaigidsje wordt niet lyrisch van de ui. Wij vinden hem kennelijk te gewoontjes voor een lofzang.
Hoewel.... op internet kwam ik deze tegen:

h(ui)l

Huil niet om mij als je me aan stukken snijdt,
ik ben maar een ui.
Ik ben maar een ui en tot sterven bereid, huil nu maar niet.
Huil niet om mij als je me in de hete braadpan smijt, ik ben maar een ui.
Bedenk maar gewoon te allen tijd :"Hij heeft het verdiend."
Huil niet om mij, ik ben maar een ui.
Ik ben maar een ui, niet huilen mijn vriend...

En ook deze van Adriaan Hendriks:

Looft de ui

Looft de ui
met tranen in de ogen
looft de ui
want hij geurt in de pan
looft de ui
die onze verkrampte darmen op gang brengt
looft de ui
met bruine suiker helpt hij tegen verkoudheid
looft de ui
want hij zet de salade kracht bij
looft de ui
om het rode kleurtje dat hij soms heeft
looft de ui
want zonder hem geen hachee
looft de ui
als hij drijft in de soep
looft de ui
als hij ligt in snippers op de pizza
looft hem
want hij is goed voor onze export
ja al zijn gebruikers en eters op het land of in de keuken
looft hem om zijn kracht en sterkte
snijdt met vreugde in hem
en vergeet niet één van zijn weldaden
looft de ui, mijn ziel
van nu aan tot in eeuwigheid.