Macedonia van fruit

Ik beloofde nog even door te gaan over de Macedonia of Macedoine. De naam die teruggaat op het oude Macedonië, en misschien wel letterlijker dan we denken. Macedonia, een mengsel van stukjes fruit zou al door de Grieken en Romeinen gegeten worden en, vermengd met honing en sneeuw, de eerste vorm van sorbetijs zijn geweest. Ik ken die mengsels van fruit en honing in de Romeinse recepten alleen als melimelo, wat zoveel wil zeggen als 'mengelmoesje, beetje van dit, beetje van dat met honing'.

Je kunt je voorstellen dat dit recept is ontstaan uit de restanten van een fruitschaal als die hier boven: te weinig om opnieuw op te dissen, fruit misschien al een beetje aangetast, restjes prima te verwerken tot miraculeus nieuw gerecht. Zeker aan de hoven van de Italiaanse en Franse vorsten, waar de koks steeds werden uitgedaagd de verveelde en verwende vorsten te vleien, zal zo'n alledaags restjesgerecht zijn voorzien van een spannende naam met prachtige bijbedachte verklaring. Als de Macedonia eerst aan de Italiaanse vorstenhuizen is voorgezet, dan ligt het voor de hand dat zo'n recept in het gevolg van pakweg Catharina di Medici meegekomen is naar het Franse hof, zoals van zoveel recepten beweerd wordt. Het is giswerk, ik kom het onder deze naam in geen enkel kookboek uit die tijd tegen tot nu toe. Stelling, aanname, redelijk plausibel, maar niet meer dan dat.

Een recept is moeilijk te geven, want dat zou betekenen dat je restjes fruit moet voorschrijven. Wil je een ouderwetse maken, van vóór de ontdekkingsreizen, neem dan géén ananas, mango of banaan en dergelijke importvruchten. Neem appel, abrikoos, peer, aardbei, gehalveerde ontpitte druiven, kersen en perzik. Snijd alles in kleine stukjes en hussel voorzichtig zodat de kleuren een beetje overeind blijven.
Je kunt er wat vers geraspte gember door doen of een scheutje likeur over doen, of wat sorbetijs bij serveren. Maar dat hoeft niet. Een druppeltje citroensap is voldoende.