Vadouvan - vervolg

Gisteravond ging fase 2 van de grote Vadouvan-test in. Dit keer trokken we thee van een opgehoopte eetlepel vadouvan in een kommetje, waar kokend water bij ging. Rook naar een geurige bouillon, waarvan je zou zweren dat er vlees in zat. Er schuilt waarheid in de bewering dat veel specerijen het zelfde mondgevoel (en in dit geval ook neusgevoel) geven als vlees. We zullen het merken.

Spinazie, kikkererwten en vadouvan

We nemen ui, knoflook, krenten, amandelen, kikkererwten en een berg wilde spinazie.
De gesnipperde ui fruiten we in wat olie, we voegen de knoflook toe, roeren en doen er dan de krenten en amandelen bij. Laten die even meebakken. Dan gaat de vadouvanthee erbij en na goed roeren ook de kikkererwten. We laten de boel even op een zacht pitje pruttelen en roeren er dan snel de aan repen gescheurde spinazie bij. Scheppen het geheel goed om en dissen op. Voor de vleeseter in huis roosteren we er wat lamskoteletjes bij tot ze krokant zijn.

Bevalt het? Jazeker, het is geurig, smaakvol, met een nabrandend pepertje voor de gevoelige monden. En de weinigvleeseter in huis heeft helemaal geen trek in krokante koteletjes. Boft de carnivoor!