Negus

Al die drankjes uit voorbije tijden, gewoon vergeten. We doen er niet meer zo aan. Toch zijn ze wel leuk, al was het maar om de naam. Bisschop kennen we nog, maar je had ook Kardinaal en Negus dus. Opmerkelijk genoeg ziet Isabella Beeton in haar Dictionary of Cookery uit 1865 dit als bij uitstek een drankje voor kinderpartijtjes. Het recept is voldoende voor 9 of 10 kinderen, schrijft ze. Nu, mij lijkt het meer wat voor de ouders, om het partijtje te doorstaan. Maar ‘omdat het om kinderen gaat hoeft de port niet zo oud te zijn en ook zeker niet te duur, een jonge fruitige port is prima’.  

Dickens schrijft in Dombey en Son dat de heer Feeder ‘na het drinken van diverse glazen negus zich begon te amuseren.’ Dickens serveert negus ook in Bleak House en de Pickwick Papers. Heldin Jane krijgt een glaasje bij haar aankomst op Thornton Hall, en ook de brave Catharine drinkt gezellig mee in Wuthering Heights, dus ook de zusjes Brontë doen er aan. En zo zijn er meer Britse auteurs te vinden. Erg 19de eeuw, en soms een beetje 20ste.

Waarom het Negus heet? Er is natuurlijk ergens een Britse kolonel. Francis Negus was een hoveling uit het begin van de 18^de eeuw met erebaantjes als ‘master of the horse’ en ‘master of the buckhounds’. Maar ik weet niet of de man ook met port in de weer was. Hij is in ieder geval nooit opperschenker geweest. 
Negus is natuurlijk ook een eretitel uit Abessinië (nu Ethiopië). En dus wel passend in het rijtje bisschop, kardinaal, negus. Het klinkt wel lekker exotisch. Dat was in de 19^de eeuw nogal in de mode.

Receptje dan maar?

Negus van mrs Beeton

Dit heb je nodig: Een fles port, kokend water, suiker naar smaak, 1 citroen, vers geraspte nootmuskaat naar smaak.
En zo doe je het: doe de port in een kan, doe er suiker naar smaak in, roer er het citroensap door en wat geraspte nootmuskaat. Vul aan met kokend water tot de gewenste sterkte. Laat het een beetje afkoelen (lijkt me overbodig als je van koude port uitgaat) en schenk uit.